ലാന്റ്സ്വൂർട്ടിൽ
മഴ തിമിർക്കുകയാണ്. മഴയെ അവഗണിച്ച് റൺവേയിലൂടെ കാറോടിച്ച് വന്ന സ്റ്റെയ്നർ ആദ്യം കണ്ട
ഹാങ്കറിന് മുന്നിൽ കാർ നിർത്തി ഇറങ്ങിയിട്ട് അതിനുള്ളിലേക്കോടിക്കയറി. ഇരു കൈകളുടെയും
മുട്ട് വരെ ഗ്രീസ് പുരണ്ട പീറ്റർ ഗെറിക്ക് ഡക്കോട്ട വിമാനത്തിനരികിൽ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഒരു ലുഫ്ത്വെയ്ഫ് സർജന്റിനും മൂന്ന് മെക്കാനിക്കുകൾക്കുമൊപ്പം വിമാനത്തിന്റെ വലത്
ഭാഗത്തെ എൻജിൻ അഴിച്ച് സർവീസ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണദ്ദേഹം.
“പീറ്റർ…ഒരു നിമിഷം ഒന്ന് വരുമോ…? കാര്യങ്ങളുടെ പുരോഗതി എങ്ങനെയുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞാൽ
കൊള്ളാമെന്നുണ്ട്…” സ്റ്റെയ്നർ
പറഞ്ഞു.
“അതിനെന്താ… എല്ലാം വിചാരിച്ചത് പോലെ തന്നെ സുഗമമായി നീങ്ങുന്നു…”
“എൻജിനുകൾക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലല്ലോ…?”
“അശേഷം ഇല്ല… തൊള്ളായിരം ഹോഴ്സ് പവർ വീതമുള്ള റൈറ്റ് സൈക്ലോൺ എൻജിനുകളാണ്… നമ്പർ വൺ എൻജിൻ.. അത്രയധികമൊന്നും പറന്നിട്ടില്ലാത്തത് കൊണ്ട് പുതിയത്
പോലെ തന്നെ കരുതാമെന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്… ഒരു
മുൻകരുതലെന്ന നിലയ്ക്ക് മാത്രമാണ് ഞങ്ങളിപ്പോൾ എൻജിനുകൾ സ്ട്രിപ്പ് ചെയ്യുന്നത്…”
“നിങ്ങൾ സ്വയമേയാണോ
സാധാരണ എൻജിനുകൾ റിപ്പയർ ചെയ്യുന്നത്…?”
“അതിനുള്ള അനുവാദം
ലഭിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ…” ഗെറിക്ക് പുഞ്ചിരിച്ചു. “തെക്കേ അമേരിക്കയിൽ ഇത്തരം
വിമാനം പറപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ എൻജിനുകളുടെ സർവീസ് ഞാൻ തന്നെ ചെയ്യേണ്ടി വന്നിരുന്നു… കാരണം അത് ചെയ്യുവാൻ വേറെ ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നത് തന്നെ…”
“അപ്പോൾ കുഴപ്പങ്ങളൊന്നുമില്ല
എന്നുറപ്പാണോ…?”
“ഇത് വരെ കണ്ടിടത്തോളം
എല്ലാം ഓ.കെ ആണ്… ബ്രിട്ടീഷ് വിമാനമായി വേഷം മാറാനുള്ള പെയ്ന്റിങ്ങാണിനി
ബാക്കിയുള്ളത്… അടുത്ത വാരത്തിനുള്ളിൽ അതും കഴിയും… തിരക്ക് പിടിക്കാനില്ല… ശക്തിയേറിയ റഡാർ കവറേജിനായി ഒരു ലീച്ച്റ്റെൻസ്റ്റെയ്ൻ
സെറ്റ് ഘടിപ്പിക്കാമെന്ന് ബോമ്ലർ ഏറ്റിട്ടുണ്ട്… ലളിതമായ
ഒരു ട്രിപ്പായിരിക്കും ഇത്… നോർത്ത് സീയുടെ മുകളിലൂടെ ഒരു മണിക്കൂർ അങ്ങോട്ടും
ഒരു മണിക്കൂർ തിരിച്ചിങ്ങോട്ടും… ഉത്ക്കണ്ഠപ്പെടാനൊന്നും തന്നെയില്ല…”
“ശരിയാണ്… പക്ഷേ, റോയൽ എയർഫോഴ്സിന്റെയോ ലുഫ്ത്വെയ്ഫിന്റെയോ ഫൈറ്റർ വിമാനങ്ങളുടെ
വേഗതയുടെ പാതി മാത്രമാണ് ഇതിന്റെ ഏറ്റവും കൂടിയ വേഗത എന്നോർമ്മ വേണം…”
“വേഗതയിലല്ല കാര്യം
ഹെർ ഓബർസ്റ്റ്… എങ്ങനെ പറപ്പിക്കുന്നു എന്നതിലാണ്…” ഗെറിക്ക് ചുമൽ വെട്ടിച്ചു.
“ഒരു ടെസ്റ്റ് ഫ്ലൈറ്റ്
വേണമെന്ന് തോന്നുന്നില്ലേ നിങ്ങൾക്ക്…?”
“തീർച്ചയായും…”
“ഞാൻ അതെക്കുറിച്ച്
ആലോചിച്ചിരുന്നു… അതോടൊപ്പം ഞങ്ങളുടെ ട്രൂപ്പിന് ഒരു പാരച്യൂട്ട്
ജമ്പിങ്ങ് പരിശീലനവുമാകും…
കഴിയുന്നതും രാത്രിയിൽ വേലിയിറക്ക
സമയത്ത്… ആ മണൽക്കൂനകൾക്ക് വടക്ക് ഭാഗത്തുള്ള ബീച്ചിൽ… ബ്രിട്ടീഷ് പാരച്യൂട്ടുമായി അവർക്കൊരു പരിചയവും ലഭിക്കും…” സ്റ്റെയ്നർ പറഞ്ഞു.
“എത്ര ഉയരത്തിൽ നിന്നുള്ള
ഡ്രോപ്പിങ്ങ് ആണ് താങ്കൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്…?”
“ഏകദേശം നാനൂറ് അടി
ഉയരത്തിൽ നിന്ന്… ഏതാണ്ട് പതിനഞ്ച് സെക്കന്റുകൾ കൊണ്ട് നിലം തൊടണം… അതിനുള്ള പരിശീലനമാണ് ഞാനുദ്ദേശിക്കുന്നത്…”
“അത് കുറച്ച് കടുപ്പം
തന്നെയായിരിക്കുമല്ലോ അവർക്ക്… ഒരു പൈലറ്റ് എന്ന നിലയിൽ ഇതുവരെ എനിക്ക് പാരച്യൂട്ടിൽ
ഇറങ്ങേണ്ടി വന്നത് മൂന്നേ മൂന്ന് തവണ മാത്രമാണ്… അതൊക്കെ
ഇതിനെ അപേക്ഷിച്ച് നോക്കുമ്പോൾ വളരെ ഉയരത്തിൽ നിന്നായിരുന്നു…”
മഴയെ തുരത്തിക്കൊണ്ട്
ശക്തിയായ കാറ്റ് വീശിയടിച്ചു.
“ഹൊ… വല്ലാത്തൊരു സ്ഥലം തന്നെ ഇത്…” തണുത്ത്
വിറച്ചുകൊണ്ട് ഗെറിക്ക് പറഞ്ഞു.
“പക്ഷേ, നമ്മുടെ ലക്ഷ്യം
നിറവേറ്റാൻ എന്തുകൊണ്ടും സഹായകരമായ കാലാവസ്ഥ…” സ്റ്റെയ്നർ മന്ത്രിച്ചു.
“എന്താണ് ആ ലക്ഷ്യമെന്ന്
ഇതുവരെയും താങ്കൾ പറഞ്ഞില്ല…”
“ദിനവും ചുരുങ്ങിയത്
അഞ്ച് തവണയെങ്കിലും നിങ്ങൾ ഈ ചോദ്യം എന്നോട് ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു… ഇനിയും വിട്ടുകളയാറായില്ലേ ഇക്കാര്യം…?” സ്റ്റെയ്നർ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“താങ്കളുടെ ദൌത്യം
എന്താണെന്നറിയാനുള്ള സ്വാഭാവികമായ ആകാംക്ഷ… അത്ര മാത്രം…”
“ഒരു നാൾ നിങ്ങളതറിയും
ഗെറിക്ക്… അത് എന്നാണെന്ന കാര്യം റാഡ്ൽ ആണ് തീരുമാനിക്കേണ്ടത്… തൽക്കാലം നമ്മൾ ഇപ്പോൾ ഇവിടെ ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്നു എന്ന് മാത്രം
അറിഞ്ഞാൽ മതി…”
“ആ പ്രെസ്റ്റൺ… അയാൾക്കിതിൽ എന്ത് കാര്യം…? അതാണെനിക്ക് മനസ്സിലാകാത്തത്…”
“പല കാര്യങ്ങളും അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു… ഭംഗിയുള്ള ഒരു യൂണിഫോം… ഓഫീസർ പദവി… ജീവിതത്തിലാദ്യമായി
അയാൾ ഒരു പദവിയിലെത്തിയിരിക്കുകയാണ്… ഒന്നുമല്ലാതിരുന്ന ഒരാൾക്ക് അത് തന്നെ വലിയൊരു
കാര്യമാണ്… ഇത്രയും ഒരു വശം… മറ്റൊരു കോണിൽ കൂടി നോക്കിയാൽ… ഹിമ്ലറുടെ
നേരിട്ടുള്ള ഓർഡറിലൂടെയാണ് അയാൾ ഈ സംഘത്തിലെത്തുന്നത്…” സ്റ്റെയനർ പറഞ്ഞു.
“താങ്കളുടെ വീക്ഷണം
എങ്ങനെയാണ്…? ഫ്യൂറർ ഹിറ്റ്ലർക്ക് വേണ്ടി വെറുമൊരു ബലിയാട്…?”
സ്റ്റെയ്നർ മന്ദഹസിച്ചു.
“ആർക്കറിയാം… യുദ്ധം എന്ന് പറയുന്നത് ഓരോ വ്യക്തിയുടെയും വീക്ഷണകോണിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കും… ഉദാഹരണത്തിന് എന്റെ മാതാവിന് പകരം പിതാവ് അമേരിക്കക്കാരനും മാതാവ്
ജർമ്മൻകാരിയും ആയിരുന്നുവെങ്കിൽ തീർച്ചയായും ഞാൻ അമേരിക്കൻ പക്ഷത്താകുമായിരുന്നു… പിന്നെ പാരച്യൂട്ട് റെജിമെന്റിൽ ചേരാനുള്ള കാരണം… അന്ന് അതെനിക്ക് ഒരു ആകർഷകമായ രംഗമായി തോന്നി… പിന്നെ കാലത്തിനൊപ്പം അതെന്റെ ജീവിതത്തിൽ അലിഞ്ഞ് ചേർന്നു…”
“എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം
വേറൊരു മാർഗ്ഗമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഇവിടെ എത്തിപ്പെട്ടുവെന്നതാണ് സത്യം… കടലിന്നക്കരെ, റോയൽ എയർഫോഴ്സിലെ യുവാക്കളുടെ കാര്യവും വ്യത്യസ്തമായിരിക്കില്ലെന്നാണ്
എനിക്ക് തോന്നുന്നത്… പക്ഷേ, താങ്കൾ… എനിക്ക്
തോന്നുന്നില്ല… താങ്കളിതൊരു ഗെയിം ആയിട്ടാണെടുത്തിരിക്കുന്നത്… അതിനപ്പുറം ഒന്നുമില്ല…?” ഗെറിക്ക് ചോദിച്ചു.
“മുമ്പൊക്കെ എനിക്ക്
വ്യക്തമായ ഒരു ധാരണയുണ്ടായിരുന്നു… പക്ഷേ… ഇപ്പോൾ… എന്തോ… എനിക്ക് തീർച്ചയില്ല… എന്റെ പിതാവ് ഒരു സൈനികനായിരുന്നു… ഇപ്പോഴുള്ളവരുടെ
നോട്ടത്തിൽ അറുപഴഞ്ചൻ… പക്ഷേ,
ജന്മനാടിന് വേണ്ടി ധാരാളം പോരാടിയിട്ടുണ്ട്… അതിലദ്ദേഹം അഭിമാനം കൊള്ളുകയും ചെയ്യുന്നു…” സ്റ്റെയ്നർ പറഞ്ഞു.
“ഇപ്പോൾ അവർ താങ്കൾക്ക്
നൽകിയിരിക്കുന്ന ഈ ബ്രിട്ടീഷ് ദൌത്യം… അതെന്ത് തന്നെയായാലും… അതിന്റെ വിജയസാദ്ധ്യതയെക്കുറിച്ച് താങ്കൾക്ക് യാതൊരു സംശയവുമില്ല…?” ഗെറിക്ക് ആരാഞ്ഞു.
“അല്പം പോലുമില്ല… വളരെ കൃത്യതയാർന്ന ഒരു സൈനിക ദൌത്യം…” സ്റ്റെയ്നർ പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും വിജയിച്ചില്ല.
അദ്ദേഹം ഗെറിക്കിന്റെ
ചുമലിൽ കൈ വച്ചു. “എനിക്കുറപ്പുണ്ട്… എന്നെങ്കിലും ഒരു ദിനം എന്നെ തേടിയെത്തും… നമുക്കെല്ലാവർക്കും വേണ്ടി വിതുമ്പുവാനായി…”
ആരവത്തോടെ വീണ്ടും
എത്തിയ മഴയിലേക്കിറങ്ങി അദ്ദേഹം ദൂരേയ്ക്ക് നടന്നു.
*
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
തന്റെ റിപ്പോർട്ട്
വായിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന റൈ ഫ്യൂറർ ഹിമ്ലറെ വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് റാഡ്ൽ അസ്വസ്തതയോടെ
നിന്നു.
“എക്സലന്റ്, ഹെർ ഓബർസ്റ്റ്… റിയലി ക്വൈറ്റ് എക്സലന്റ്… നമ്മൾ പ്രതീക്ഷിച്ചതിലും ഭംഗിയായി എല്ലാം മുന്നോട്ട്
പോകുന്നു… ആ ഐറിഷ്കാരനിൽ നിന്നും എന്തെങ്കിലും വിവരമുണ്ടോ…?” അദ്ദേഹം റിപ്പോർട്ട് മേശപ്പുറത്ത് വച്ചു.
“ഇല്ല… മിസ്സിസ് ഗ്രേയിൽ നിന്നുള്ള റിപ്പോർട്ടുകൾ മാത്രമേയുള്ളൂ… നമ്മുടെ തീരുമാനവും അങ്ങനെയായിരുന്നു… ഡെവ്ലിന്റെ കൈയിൽ ഒരു മേൽത്തരം റേഡിയോ ടെലിഫോൺ സെറ്റുണ്ട്… ബ്രിട്ടീഷ് SOE യിൽ നിന്നും പിടിച്ചെടുത്തതാണ്… ദൌത്യത്തിന്റെ അവസാനഘട്ടത്തിൽ E-ബോട്ടുമായി സമ്പർക്കം പുലർത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുവാൻ
അത് ഉപകരിക്കും… ആ സന്ദർഭം മുതലായിരിക്കും നാം ഡെവ്ലിനുമായി നേരിട്ട്
കമ്മ്യൂണിക്കേഷൻ നടത്തിത്തുടങ്ങുക…”
“അഡ്മിറൽ കാനറീസിന്
ഈ ദൌത്യത്തെക്കുറിച്ച് ഇത് വരെ അറിവൊന്നുമില്ലെന്ന് ഉറപ്പല്ലേ…? അക്കാര്യത്തിൽ സംശയമൊന്നുമില്ലല്ലോ…?”
“യാതൊരു സംശയവുമില്ല,
ഹെർ റൈ ഫ്യൂറർ… അബ്ഫെറുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ആവശ്യങ്ങൾക്കായി പാരീസിലേക്കും
റോട്ടർഡാമിലേക്കും ഞാൻ നടത്തിയ യാത്രയുമായി കൂട്ടിയിണക്കാൻ കഴിഞ്ഞതുകൊണ്ട് ഹോളണ്ട്
സന്ദർശനം അദ്ദേഹം അറിഞ്ഞിട്ടില്ല… പിന്നെ റൈ ഫ്യൂറർക്ക് അറിയാമല്ലോ, എന്റെ സെക്ഷന്
ആവശ്യത്തിനുള്ള പ്രവർത്തന സ്വാതന്ത്ര്യം അദ്ദേഹം അനുവദിച്ച് തന്നിട്ടുണ്ടെന്നുള്ള കാര്യം…”
“അപ്പോൾ എന്നാണ് ഇനി
ലാന്റ്സ്വൂർട്ടിലേക്ക് വീണ്ടും…?”
“അടുത്ത വാരാന്ത്യത്തിൽ… നമ്മുടെ ഭാഗ്യമെന്ന് പറയട്ടെ, നവംബർ ഒന്നിനോ രണ്ടിനോ അഡ്മിറൽ ഇറ്റലിയിലേക്ക്
പോകുകയാണ്… അതിനർത്ഥം, ദൌത്യത്തിന്റെ നിർണ്ണായകമായ അന്ത്യഘട്ടത്തിൽ
ലാന്റ്സ്വൂർട്ടിൽ തങ്ങികൊണ്ട് എനിക്ക് ഓപ്പറേഷൻ വിലയിരുത്തുവാൻ കഴിയുമെന്നതാണ്…”
“അഡ്മിറലിന്റെ ഇറ്റാലിയൻ
യാത്ര യാദൃച്ഛികമാണെന്ന് കരുതുകയൊന്നും വേണ്ട… ഞാനാണ്
ഈ സമയത്ത് തന്നെ അദ്ദേഹത്തെ അങ്ങോട്ടയയ്ക്കാൻ ഫ്യൂററിന്റെയടുത്ത് നിവേദനം നൽകിയത്… നിമിഷങ്ങൾക്കകം തന്നെ അദ്ദേഹം അത് അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്തു…” ഹിമ്ലർ പുഞ്ചിരിച്ചു.
അദ്ദേഹം പേന കൈയിലെടുത്തു.
“അങ്ങനെ നമ്മുടെ ദൌത്യം നേരായ വഴിയിൽ തന്നെ പുരോഗമിക്കുന്നു… ഏറിയാൽ രണ്ടാഴ്ച്ചക്കുള്ളിൽ എല്ലാം ശുഭകരമായി അവസാനിക്കും… വിവരങ്ങളെല്ലാം എന്നെ അറിയിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുക…”
ഹിമ്ലർ തന്റെ മുന്നിലെ ഫയലിലേക്ക് മുഖം കുനിച്ച് ജോലി ആരംഭിച്ചു. ഇനിയും ഒരു കാര്യം കൂടി ഓർമ്മിപ്പിക്കുവാനുണ്ട് റാഡ്ലിന്. അദ്ദേഹം വരണ്ടുതുടങ്ങിയ തന്റെ ചുണ്ടുകൾ നനച്ചുകൊണ്ട് ഉച്ചരിച്ചു. “ഹെർ റൈ ഫ്യൂറർ…”
ഹിമ്ലർ മുഖമുയർത്തി
നെടുവീർപ്പിട്ടു. “ധാരാളം ജോലിയുണ്ട്, റാഡ്ൽ… ഇനിയെന്താണ്
നിങ്ങൾക്ക് പറയാനുള്ളത്…?”
“ജനറൽ സ്റ്റെയ്നറുടെ
കാര്യം, ഹെർ റൈ ഫ്യൂറർ… അദ്ദേഹം… അദ്ദേഹം സുഖമായിരിക്കുന്നുവോ…?”
“തീർച്ചയായും… എന്താണ് ചോദിക്കാൻ കാരണം…?” ഹിമ്ലർ നിർവികാരനായി ചോദിച്ചു.
റാഡ്ലിന്റെ ഉള്ളിൽ
നിന്നും ഒരു ആളൽ കത്തിക്കയറി. എങ്ങനെ തുടങ്ങി വയ്ക്കണമെന്ന വിഷമം. ഈ മുരടൻ അതെങ്ങനെ എടുക്കും എന്ന സന്ദേഹം.
“കേണൽ സ്റ്റെയ്നറിന്… സ്വാഭാവികമായും അദ്ദേഹത്തിന് തന്റെ പിതാവിന്റെ കാര്യത്തിൽ ആകാംക്ഷയുണ്ട്…”
“അതിന്റെ ആവശ്യമില്ല… സ്റ്റെയ്നറുടെ കാര്യത്തിൽ ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് വാക്ക് തന്നിരുന്നു… ശരിയല്ലേ…?” റാഡ്ലിന്റെ ചോദ്യം ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത മട്ടിൽ ഹിമ്ലർ
ചോദിച്ചു.
“തീർച്ചയായും, ഹെർ
റൈ ഫ്യൂറർ… താങ്ക് യൂ എഗെയ്ൻ…” റാഡ്ൽ തിരിഞ്ഞ് വാതിലിന് നേർക്ക് നീങ്ങി. പിന്നെ പുറത്ത് കടന്ന്
ആശ്വാസത്തോടെ വേഗം നടന്നു.
നടന്ന് നീങ്ങുന്ന റാഡ്ലിനെ
നോക്കി ഹിമ്ലർ വെറുപ്പ് കലർന്ന അസ്വസ്ഥതയോടെ തലയാട്ടി. പിന്നെ, തന്റെ മുന്നിലെ ഫയലിലേക്ക്
തിരികെയെത്തി എഴുത്ത് തുടർന്നു.
ദൌത്യം പുരോഗമിക്കുന്നു... ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ സ്റ്റെയ്നറും ഗെറിക്കും... സ്റ്റെയ്നറുടെ പിതാവിനെക്കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കയോടെ കേണൽ റാഡ്ൽ...
ReplyDeleteഓഫ് : സുഹൃത്തുക്കളുടെ നിർബ്ബന്ധപ്രകാരം രണ്ട് എപ്പിസോഡുകൾ ഒന്നിച്ച് പോസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നു... കഴിഞ്ഞ ലക്കത്തിൽ ചാർളിയുടെ കമന്റ് വായിച്ച് ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയുമായി...
ശ്ശെടാ.. ഇത്ര കഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടും ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരി മാത്രേ എത്തിയുള്ളൂ അല്ലേ...
Deleteവിനുവേട്ടനെ ഒന്ന് പൊട്ടിച്ചിരിപ്പിക്കാന് എന്തു വഴി..?
dauthyam vijayapradamaakatte.
ReplyDeleteഅപ്പോൾ ടീച്ചർ ജർമ്മൻ പക്ഷത്താണെന്നുറപ്പിച്ചു അല്ലേ? ഒരു നാസി സല്യൂട്ടും കൂടി കൊടുത്താൽ ഗ്രീക്ക് താരത്തിന്റെ ഗതിയാവും കേട്ടോ...
Deleteഈ പ്ലാനിംഗും ഒരുക്കവുമൊക്കെ വായിയ്ക്കുമ്പോള് നല്ല ത്രില് ആണ്
ReplyDeleteകഥ തുടരട്ടെ
ത്രില്ലുണ്ടല്ലേ? സന്തോഷമായി അജിത്ഭായ്...
Deleteഅപ്പോള് ചാര്ളി ആണ് താരം.. ചാര്ളി കീ ജയ്.
ReplyDeleteനടന്ന് നീങ്ങുന്ന റാഡ്ലിനെ നോക്കി ഹിമ്ലർ വെറുപ്പ് കലർന്ന അസ്വസ്ഥതയോടെ തലയാട്ടി. പിന്നെ, തന്റെ മുന്നിലെ ഫയലിലേക്ക് തിരികെയെത്തി എഴുത്ത് തുടർന്നു.
സ്റ്റെയ്നറുടെ പിതാവിന്റെ കാര്യം ഇപ്പോഴും കയ്യാലപുറത്താണ് അല്ലെ..? കഷ്ടം.
അതേ... ചാർളിയുടെ ആ ഒരൊറ്റ കമന്റ് മാത്രം കാരണമാണ് രണ്ട് എപ്പിസോഡ് ഒന്നിച്ച് തട്ടിയത്... :)
Deleteസ്റ്റെയ്നറുടെ പിതാവിന്റെ കാര്യം ശ്രീജിത്ത് പറഞ്ഞത് പോലെ തന്നെയാണ്...
താങ്ക്യൂ താങ്ക്യൂ....
Deleteഈ പ്രചോദനം വിനുവേട്ടനില് കുറേ നാള് നീണ്ടൂനില്ക്കട്ടെ എന്നാഗ്രഹിക്കുന്നു.
ജീവിക്കാന് വേണ്ടി ജോലി, അതുതന്നെ തമാശക്കും ഒരു രസത്തിനും ഒക്കെയാകുന്നു അല്ലേ.
ReplyDeleteഅതേ റാംജി...
Deleteപട്ടാളക്കാരുടെ ജീവിതം, ആരുടെയൊക്കെയോ ഉത്തരവുകളുടെ പുറത്ത് അടിച്ചേൽപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ദൌത്യം സ്വയം മരണമാണെന്ന് തിരിച്ചറിയാതെ...!!?
ReplyDeleteബാക്കി വേഗം പോരട്ടെ...
ആശംസകൾ
ആ തിരിച്ചറിവ് സ്റ്റെയ്നർക്കുണ്ടെന്നാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകളിൽ നിന്നും ഞാൻ ഊഹിച്ചെടുക്കുന്നത് അശോകൻ മാഷേ,,,
Deleteഓ... ചെറിയ രണ്ട് എപ്പിസോഡുകളായിരുന്നു അല്ലേ? അതെന്തായാലും ഒരുമിച്ചു പോസ്റ്റിയത് നന്നായി :)
ReplyDeleteഎന്നാലും എന്തിനാണ് എന്നറിയാതെ പണി ചെയ്യേണ്ടി വരുന്ന ഒരവസ്ഥ!
ആ അവസ്ഥ കഷ്ടം തന്നെ ശ്രീ...
Deleteവായിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു, ത്രില്ലിൽ പോകുന്നുണ്ട്
ReplyDeleteനല്ല വേരിയേഷൻസ് ഉള്ള എഴുത്ത് ചിലപ്പൊ സ്ലേ മൂവിങ്ങ് ചിലപ്പൊ ത്രില്ല് മുവ്മെന്റ്സ്, ഈ പോസ്റ്റ് കലക്കി
ആശംസകൾ
വളരെ സന്തോഷം ഷാജു...
Delete2 ലക്കങ്ങൾ ഒന്നിച്ച്!! ഓഫർ ആണോ വിനുവേട്ടാ.. :)
ReplyDeleteഅപ്പോ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഉദ്ദേശിച്ച രീതിയിൽ തന്നെ മുന്നേറുന്നു, അല്ലേ..
ഇതുവരെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഓ.കെ... ബാക്കി നമുക്ക് കാത്തിരുന്നു കാണാം ജിം...
Deleteഈസ്റ്റര് ഓഫര്...
Deleteചാർളി എങ്ങനെ ഒളിച്ചും പതുങ്ങിയും വന്നാലും ഞാനറിയുന്നുണ്ട് കേട്ടോ... കമന്റുകൾ അവസാനം ഇടാമെന്ന് കരുതിയിട്ടാണോ?
ReplyDeleteഅതുപോലെ നമ്മുടെ എച്ച്മുക്കുട്ടിയെയും എഴുത്തുകാരിച്ചേച്ചിയെയും രണ്ടാഴ്ച്ചയായി കാണാനില്ലല്ലോ...
ഹി..ഹി.. A visitor form Chennai എന്ന് കണ്ടീട്ടാണോ നുമ്മെ തിരിച്ചറിയുന്നേ..
Deleteഅങ്ങനാണെങ്കില് ഞാന് നാട്ടിലായിരുന്നേ...കൂയ്..
സൂക്ഷിക്കണം വിനുവേട്ടാ..ചെന്നൈയില് നിന്നും ആരോ വിനുവേട്ടാനെ ഫോളോ ചെയ്യുന്നുണ്ട്..
ജയലളീതാമ്മയുടെ ആള്ക്കാരാവും...
‘യുദ്ധം എന്ന് പറയുന്നത് ഓരോ
ReplyDeleteവ്യക്തിയുടെയും വീക്ഷണകോണിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കും‘
പിന്നെ
ഒന്നെടുത്താൽ മറ്റൊന്ന് ഫ്രീ എന്ന പോലെ
ഒന്ന് വയിച്ചാൽ മറ്റൊരെണ്ണം കൂടി വായിക്കാമല്ലോ അല്ലെ
യുദ്ധത്തിന്റെ നിരർത്ഥകത എന്നും ജാക്ക് ഹിഗ്ഗിൻസിന്റെ വിഷയമാണ് മുരളിഭായ്...
Deleteഎല്ലാ ദൗത്യവും അവസാന നിമിഷം
ReplyDeleteവരെ വിജയകരം എന്നല്ലേ നാം
കരുതുക. പിന്നെ അല്പം ആല്മ
വിശ്വാസവും.അത് തന്നെ യുദ്ധത്തിന്റെ
കാര്യത്തിലും അല്ലെ?
അതേ വിൻസന്റ് മാഷേ... ഇത് യുദ്ധമല്ലല്ലോ... കിഡ്നാപ്പിങ്ങ് അല്ലേ...? അതും ബ്രിട്ടീഷ് പ്രധാനമന്ത്രിയെത്തന്നെ...
Deleteചാര്ളി എന്താ പറഞ്ഞത് എന്ന് ആദ്യം പോയി വായിച്ചു. അപ്പോഴാണ് സ്ത്രീകള്ക്കിട്ട് ചാര്ളിയുടെ ഒരു കൊട്ടുകണ്ടത്.മാര്ച്ചിന്റെ വിരസതയില് രണ്ടുലക്കവും ഒന്നിച്ചു വായിച്ചപ്പോള് "പണ്ടാരടങ്ങി".
ReplyDelete"എന്നെങ്കിലും ഒരു ദിനം എന്നെ തേടിയെത്തും… നമുക്കെല്ലാവർക്കും വേണ്ടി വിതുമ്പുവാനായി…”
നമുക്ക് ഇപ്പൊ ചിരിക്കാനുള്ള വക ചാര്ളി തരുന്നുണ്ട്
പക്ഷേ, ചാർളി ഒന്നും മൊഴിയുന്നില്ലല്ലോ ഇപ്രാവശ്യം...
Deleteസ്ത്രീകള്ക്കിട്ട് ഒരു കൊട്ട് ????? എന്റ്മ്മേ...മനസ്സില് പോലും വിചാരിക്കാത്ത കാര്യത്തിനു അകത്ത് പോകുമോ..?
Deleteഎന്റെ വിനുവേട്ടാ.. ഇനീം കൃത്യമായി ക്ലാസ്സില് വന്നോളാം.
ജീവിക്കാന് വേണ്ടി ജോലി, അതുതന്നെ തമാശക്കും ഒരു രസത്തിനും ഒക്കെയാകുന്നു അല്ലേ.
ReplyDeleteസന്ദർശനത്തിൽ സന്തോഷം...
Deleteഞാന് വന്ന് ഹാജര് വെച്ച് വിട്ടു പോയതൊക്കെ വായിച്ചു തീര്ത്തു. ഒരുക്കമൊക്കെ കേമമാവുന്നുണ്ട്. വിവര്ത്തനം അങ്ങനെ മെച്ചപ്പെട്ട് തന്നെ വരുന്നു. അഭിനന്ദനങ്ങള് കേട്ടൊ വിനുവേട്ടാ...
ReplyDeleteവളരെ സന്തോഷം എച്മു... ഞാൻ വിചാരിച്ചു ഈഗിൾ വായന നിർത്തിയെന്ന്...
Deleteഈ എപിസോഡ് വായിക്കാന് ഇത്തിരി താമസിച്ചു കാരിയങ്ങള് ഉദേസിച്ചത് പോലെ മുന്നേരുന്നു..ഈസ്റെര് സ്പെഷ്യല് എപിസോടെ കൂടി വായിക്കട്ടെ
ReplyDeleteസന്തോഷം അനിൽഭായ്...
Deleteഎക്സലന്റ് ..വിനുവേട്ടാ
ReplyDeleteനന്ദി അഭി....
Deleteനടന്ന് നീങ്ങുന്ന റാഡ്ലിനെ നോക്കി ഹിമ്ലർ വെറുപ്പ് കലർന്ന അസ്വസ്ഥതയോടെ തലയാട്ടി/
ReplyDeleteകഷ്ടം തന്നെ.പാവം സ്റ്റെയ്നർ!!!
എന്തു ചെയ്യാം സുധീ...
Delete