ഈഗിൾ ഹാസ് ലാന്റഡ് – 81

ആ റോഡിലൂടെ ഏതാണ്ട് കാൽ മൈൽ താണ്ടിയതും പാതയുടെ അരിക് പറ്റി കിടന്നിരുന്ന ഒരു വാഹനം ഡിം ലൈറ്റ് മാത്രം പ്രകാശിപ്പിച്ച് ഒരു നിശ്ചിത ദൂരം പാലിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ പിന്തുടരുവാൻ തുടങ്ങിയത് ഡെവ്‌ലിൻ റിയർ വ്യൂ മിററിലൂടെ ശ്രദ്ധിച്ചു. തന്റെ കണക്കുകൂട്ടൽ തെറ്റിയില്ല.

അധികം അകലെയല്ലാതെ പാതയുടെ ഇടത് വശത്തായി ഒരു പഴയ കാറ്റാടി യന്ത്രം നിലകൊള്ളുന്നത് ആ ഇരുട്ടിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു. അതിന് സമീപത്തായി അത്രയൊന്നും വിസ്തൃതിയില്ലാത്ത തരിശ് നിലം. ഡെവ്‌ലിൻ രണ്ടാമതൊന്ന് ചിന്തിച്ചില്ല. ഞൊടിയിടയിൽ ലൈറ്റുകളെല്ലാം ഓഫ് ചെയ്ത് ട്രക്ക് ഇടത്തോട്ട് വെട്ടിത്തിരിച്ച് ആ പറമ്പിലേക്ക് ഓടിച്ച് കയറ്റി ബ്രേക്ക് ചെയ്തു. രണ്ട് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞതും തന്റെ പിന്നാലെ വന്നിരുന്ന വാഹനം വേഗത വർദ്ധിപ്പിച്ച് റോഡിലൂടെ നേരെ മുന്നോട്ട് പാഞ്ഞ് പോയി. അടുത്ത നിമിഷം ഡെവ്‌ലിൻ ചാടിയിറങ്ങി ട്രക്കിന്റെ പിന്നിലെത്തി ടെയ്‌ൽ ലാമ്പിലെ ബൾബുകൾ ഊരിമാറ്റി. ശേഷം ക്യാബിനിൽ കയറി ട്രക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത് തിരികെ റോഡിലേക്ക് കയറ്റി വന്ന വഴിയെ നോർമൻ ക്രോസ് ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി.

ഫൊഗാർട്ടിസ് ഗ്യാരേജിന് അല്പം മുമ്പായി വലത് വശത്ത് കണ്ട സൈഡ് റോഡിലേക്ക് അദ്ദേഹം തിരിഞ്ഞു.  ഹോമിൽ കൂടി കടന്നു പോകുന്ന B660 പാതയായിരുന്നു അത്. ഡോഡിങ്ങ്ടൺ എത്തുന്നതിന് ഏകദേശം പതിനഞ്ച് മിനിറ്റ് മുമ്പ് ട്രക്ക് നിർത്തി അദ്ദേഹം ടെയ്‌ൽ ലാമ്പിലെ ബൾബുകൾ വീണ്ടും ഫിറ്റ് ചെയ്തു. പിന്നെ ക്യാബിനിൽ കയറി ഡെലിവറി ലൈൻസൻസ് ഫോം എടുത്ത്  ടോർച്ചിന്റെ സഹായത്തോടെ പൂരിപ്പിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.  ബർമ്മിങ്ങ്ഹാമിലെ സർവീസ് കോർപ്സ് യൂണിറ്റിന്റെ ഔദ്യോഗിക മുദ്ര അതിന് അടിഭാഗത്തായി പതിച്ചിരുന്നു. ഒപ്പം ഏതോ ഒരു മേജർ ത്രഷിന്റെ കൈയ്യൊപ്പും. ഗാർവാൾഡ് മിക്കവാറും എല്ലാം കാര്യങ്ങളും ഭംഗിയായി തന്നെ ചെയ്തിരിക്കുന്നു. തന്നിൽ നിന്ന് ട്രക്ക് തട്ടിയെടുക്കുവാനുള്ള പദ്ധതിയടക്കം… ഡെസ്റ്റിനേഷൻ കോളത്തിലേക്ക് നോക്കി അദ്ദേഹം പുഞ്ചിരിച്ചു. ഹോബ്സ് എന്റിൽ നിന്നും പിന്നെയും പത്ത് മൈൽ ദൂരം തീരദേശപാതയിലൂടെ പോയാൽ എത്തിച്ചേരുന്ന ഷെറിങ്ങ്ടണിലെ റോയൽ എയർ ഫോഴ്സ് റഡാർ സ്റ്റേഷൻ എന്ന് പൂരിപ്പിച്ചതിന് ശേഷം അദ്ദേഹം വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുത്തു.

യുദ്ധകാലത്തെ ബ്ലാക്ക് ഔട്ട് നിയമം പാലിക്കുവാൻ വേണ്ടി ഹെഡ്ലാമ്പുകൾ പാതിയലധികവും മറച്ചിരുന്നതിനാൽ ഇരുട്ടത്തുള്ള ഡ്രൈവിങ്ങ് അൽപ്പം ശ്രമകരമായി തോന്നി അദ്ദേഹത്തിന്. എങ്കിലും ആവശ്യത്തിലധികം സമയം തന്റെ പക്കലുള്ളപ്പോൾ എന്തിന് ഉത്ക്കണ്ഠപ്പെടണം…? ശ്രദ്ധയോടെ അദ്ദേഹം ഡ്രൈവിങ്ങ് തുടർന്നു. ആദ്യം സ്വാഫ്‌ഹാം… അടുത്തത് ഫെയ്ക്കൻഹാം… പിന്നെ തന്റെ സ്വന്തം ഹോബ്സ് എന്റ്… ഒരു സിഗരറ്റിന് തീ കൊളുത്തി ആസ്വദിച്ച് പുകയെടുക്കവേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് മന്ദഹാസം വിരിഞ്ഞു. തനിക്ക് പിണഞ്ഞ അമളിയോർത്ത് കുണ്ഠിതപ്പെടുന്ന ഗാർവാൾഡിന്റെ അവസ്ഥയോർത്തിട്ട്.

                     * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ഹോബ്സ് എന്റിലെ തന്റെ കോട്ടേജിന് പുറത്തുള്ള യാർഡിലേക്ക് ട്രക്കുമായി എത്തിയപ്പോൾ പാതിരാത്രി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. രണ്ടും കല്പിച്ചുള്ള യാത്രയിൽ ഭൂരിഭാഗവും മെയിൻ റോഡുകളിലൂടെ ആയിരുന്നുവെങ്കിലും യാതൊരു പ്രതിബന്ധവും നേരിടേണ്ടി വന്നില്ല എന്നതായിരുന്നു വാസ്തവം. വല്ലപ്പോഴും എതിരെ വന്നിരുന്ന അപൂർവ്വം വാഹനങ്ങൾ മാറ്റി നിർത്തിയാൽ തീർത്തും വിജനമായിരുന്നു താൻ പിന്നിട്ട പാതകളത്രയും.

എസ്റ്റേറ്റിലെ ധാന്യപ്പുരയുടെ മുന്നിൽ വണ്ടി നിർത്തി ഡെവ്‌ലിൻ കനത്ത മഴയിലേക്ക് ചാടിയിറങ്ങി. ആ കലവറയുടെ വാതിലിന്റെ പൂട്ട് തുറന്ന് അദ്ദേഹം ട്രക്ക് അതിനുള്ളിലേക്ക് കയറ്റി നിർത്തി. ഒരാൾ പൊക്കത്തിലുള്ള മൂന്നോ നാലോ ജനാലകൾ മാത്രമേ ആ ഷെഡ്ഡിനുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അവ മറയ്ക്കുവാൻ അത്ര വിഷമമൊന്നുമില്ല. അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന എണ്ണ വിളക്ക് കത്തിച്ച് അതുമായി പുറത്ത് കടന്ന് ട്രക്കിന്റെ ടയറുകളുടെ അടയാളങ്ങൾ മണ്ണിൽ നിന്നും പൂർണ്ണമായും മായ്ച്ചുകളഞ്ഞു. അങ്ങനെയൊരു വാഹനം അവിടെ വന്നതിന്റെ യാതൊരു ലക്ഷണവും അവിടെ അവശേഷിക്കുന്നില്ല എന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തിയ ശേഷം  അദ്ദേഹം തിരികെയെത്തി ട്രക്കിൽ നിന്ന് തന്റെ മോട്ടോർ സൈക്കിൾ ഇറക്കി വച്ചു. അതേ പലക തന്നെ ഉപയോഗിച്ച് കം‌പ്രസ്സറും പെട്രോൾ ക്യാനുകളും താഴെയിറക്കി ഒരു മൂലയിലേക്ക് നീക്കി വച്ച് പഴയ ടാർപ്പോളിൻ കൊണ്ട് മൂടിയിട്ടു.

 അടുത്തതായി അദ്ദേഹം ട്രക്ക് കഴുകി വൃത്തിയാക്കി. ഇനിയത്തെ യജ്ഞം ജാലകങ്ങൾ മറയ്ക്കുക എന്നതാണ്. മുമ്പ് ശേഖരിച്ച് വച്ചിരുന്ന ന്യൂസ് പേപ്പറുകളും ടേപ്പും കൊണ്ട് അൽപ്പം സമയമെടുത്തു തന്നെ അദ്ദേഹം അത് ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചു.  എല്ലാം ഒന്നുകൂടി നോക്കി തൃപ്തിയടഞ്ഞതിന് ശേഷം അദ്ദേഹം കോട്ടേജിലേക്ക് നടന്നു. പിന്നെ വൈകുന്നേരം മോളി കൊണ്ടു വന്ന് വച്ചിരുന്ന ഷെഫേർഡ് പൈയും പാലും കഴിച്ചിട്ട് അൽപ്പനേരം വിശ്രമിച്ചു.

വീണ്ടും ധാന്യപ്പുരയുടെ നേർക്ക് നടക്കുമ്പോൾ മഴ തകർക്കുക തന്നെയായിരുന്നു. രാത്രിയുടെ നിശ്ശബ്ദതയെ തുരത്തുവാനെന്ന വണ്ണം ആർത്തലച്ച് പെയ്യുന്ന മഴ. തന്റെ ശേഷിക്കുന്ന ജോലി ചെയ്ത് തീർക്കുവാൻ എന്തുകൊണ്ടും അനുയോജ്യമായ അന്തരീക്ഷം. കം‌പ്രസ്സർ ഓൺ ചെയ്ത് അദ്ദേഹം പെയ്ന്റ് നിറച്ച സ്പ്രേ ഗൺ ഘടിപ്പിച്ചു. വളരെ ശ്രദ്ധയോടെ അദ്ദേഹം ട്രക്കിന്റെ പിൻഭാഗത്ത് നിന്ന് പെയ്ന്റ് ചെയ്യുവാൻ തുടങ്ങി. കം‌പ്രസ്സർ തരക്കേടില്ല… അഞ്ച് മിനിറ്റ് കൊണ്ട് അദ്ദേഹം വണ്ടിയുടെ പാതിഭാഗം മുഴുവനും കാക്കിപ്പച്ച നിറത്താൽ കോട്ട് ചെയ്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

“ഓ, ദൈവമേ… എന്റെ മനസ്സിൽ കള്ളത്തരങ്ങളില്ലാത്തത് ഭാഗ്യം… അല്ലെങ്കിൽ ഇത്തരം തട്ടിപ്പുകൾ ഒരു ജീവിതമാർഗ്ഗമാക്കി അങ്ങ് തുടരാമെന്ന് വിചാരിച്ചിരുന്നെങ്കിലോ…?”

പുഞ്ചിരിയോടെ അദ്ദേഹം സ്പ്രേ ഗണ്ണുമായി ട്രക്കിന്റെ മറുഭാഗത്തേക്ക് നടന്നു.

  

(തുടരും)  

അടുത്ത ലക്കം ഇവിടെ...