ഗ്രാമത്തിനോട് ഏതാണ്ട്
ഒന്നര മൈൽ അടുത്ത് എത്തിയപ്പോഴാണ് ഫീൽഡ് ടെലിഫോണിലെ ഇലക്ട്രോണിക് ബസർ ഇടയ്ക്കിടെ ശബ്ദിക്കുന്നത്
സ്റ്റെയ്നറുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്. ആരോ ബന്ധപ്പെടുവാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്, പക്ഷേ വളരെ
ദൂരത്ത് നിന്ന് എന്നവണ്ണം അവ്യക്തമാണ് സ്വരം.
“ആക്സിലറേറ്ററിൽ കാൽ നന്നായി
കൊടുക്കൂ… അവിടെ എന്തോ കുഴപ്പം സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു… എത്രയും പെട്ടെന്ന് എത്തണം…” സ്റ്റെയ്നർ ക്ലൂഗലിനോട് പറഞ്ഞു.
ഏതാണ്ട് ഒരു മൈൽ അടുത്ത്
എത്തിയതും ദൂരെ ഇടവിട്ടുള്ള ഫയറിങ്ങിന്റെ ശബ്ദം ഉയർന്ന് കേൾക്കാറായി. താൻ എന്ത് ഭയപ്പെട്ടുവോ
അത് സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു. സ്റ്റെൻ ഗൺ കോക്ക് ചെയ്തിട്ട് അദ്ദേഹം വെർണറെ നോക്കി.
“ആയുധം ഉപയോഗിക്കാൻ തയ്യാറായി
ഇരുന്നോളൂ… ഏത് നിമിഷവും ആവശ്യം വന്നേക്കാം…”
ക്ലൂഗൽ ആക്സിലറേറ്റർ മുട്ടിച്ച്
ചവിട്ടിപ്പിടിച്ചു. ജീപ്പ് അതിന്റെ പരമാവധി വേഗതയിൽ കുതിച്ചു.
“കമോൺ… ഡാംൻ യൂ… ! കമോൺ…” സ്റ്റെയ്നർ അക്ഷമനായി അലറി.
ഫീൽഡ് ടെലിഫോണിന്റെ ബസർ
ഇതിനകം നിശ്ചലമായിരുന്നു. ഗ്രാമത്തിനോട് അടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കവെ സ്റ്റെയ്നർ അത് ഓൺ ചെയ്ത്
വോയ്സ് കോൺടാക്റ്റിന് ശ്രമിച്ചു.
“ദിസ് ഈസ് ഈഗിൾ വൺ… കം ഇൻ, ഈഗിൾ റ്റൂ…”
പക്ഷേ മറുപടി ഉണ്ടായില്ല.
ഒരു വട്ടം കൂടി അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും ഫലം കണ്ടില്ല.
“ചിലപ്പോൾ അവർ അങ്ങേയറ്റം
തിരക്കിലായിരിക്കും ഹെർ ഓബർസ്റ്റ്…” ക്ലൂഗൽ പറഞ്ഞു.
അടുത്ത നിമിഷം അവർ ദേവാലയത്തിന്
ഏതാണ്ട് മുന്നൂറ് വാര പടിഞ്ഞാറുള്ള കുന്നിൻമുകളിലെത്തി. അവിടെ നിന്നാൽ ആ ഗ്രാമത്തിന്റെ
എല്ലാ ഭാഗങ്ങളിലേക്കും നോട്ടമെത്തും എന്നതായിരുന്നു ഏറ്റവും വലിയ പ്രത്യേകത. ബൈനോക്കുലേഴ്സ്
എടുത്ത് സ്റ്റെയ്നർ മില്ലിന്റെ ഭാഗത്തേക്കും പിന്നെ അതിനപ്പുറം മാലെറിയും സംഘവും നിലയുറപ്പിച്ച
ഭാഗത്തേക്കും ഫോക്കസ് ചെയ്തു. പിന്നെ പതുക്കെ പോസ്റ്റ് ഓഫീസിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞു.
അതിനരികിലുള്ള സ്റ്റഡ്ലി ആംസിന്റെ മതിലിന് സമീപം നിലയുറപ്പിച്ച അമേരിക്കൻ ഭടന്മാരെ
വ്യക്തമായി കാണാം. അധികമകലെയല്ലാതെ പാലത്തിന് പിന്നിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന റിട്ടർ ന്യുമാനും
ഹേഗലും ഷഫ്റ്റോയുടെ അവശേഷിച്ച രണ്ട് ജീപ്പുകളിൽ നിന്നുമുള്ള മെഷീൻ ഗൺ ആക്രമണത്തെ നേരിട്ടു
കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ജോവന്ന ഗ്രേയുടെ ഗാർഡന്റെ ചുമരുകൾ ആ ജീപ്പിലുള്ളവർക്ക് നല്ലൊരു മറയാണ്
തീർത്തിരിക്കുന്നത്. അവിടെ നിന്നുകൊണ്ട് പാലത്തിനടുത്തേക്ക് അനായാസമായി നിറയുതിർക്കാൻ
കഴിയുന്നു. രണ്ടാമത്തെ ജീപ്പ് സമീപ കോട്ടേജിന്റെ മതിൽ മറയാക്കി ആക്രമണം തുടരുന്നു.
സ്റ്റെയ്നർ ടെലിഫോൺ എടുത്ത്
ഒന്നുകൂടി ശ്രമിച്ചു നോക്കി. “ദിസ് ഈസ് ഈഗിൾ
വൺ… ഡൂ യൂ റീഡ് മീ…?”
ഫയറിങ്ങ് അൽപ്പം ഒന്ന്
ഒതുങ്ങിയതും മിൽ ഹൌസിന്റെ ഒന്നാം നിലയിൽ റീഡൽ ഫീൽഡ് ടെലിഫോൺ സ്വിച്ച് ഓൺ ചെയ്തു. പെട്ടെന്നാണ്
ബസർ ചിലച്ചത്.
“ഹേയ്… ഇത് കേണലാണ്...”
സ്റ്റെയ്നറുടെ സ്വരം ശ്രവിച്ച അയാൾ ആവേശത്തോടെ ബ്രാൺഡ്റ്റിനോട്
വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. “ദിസ് ഈസ് ഈഗിൾ ത്രീ, ഇൻ ദി വാട്ടർ മിൽ… താങ്കൾ എവിടെയാണ്…?”
“ദേവാലയത്തിന് അപ്പുറം… കുന്നിൻ മുകളിൽ…
നിങ്ങളുടെ അവസ്ഥ എന്താണ്…?”
പുറമെ വീണ്ടും വെടി മുഴങ്ങി.
മിൽ ഹൌസിന്റെ ചില്ലുകളില്ലാത്ത ജാലകങ്ങളിലൂടെ പുറമെ നിന്നുള്ള വെടിയുണ്ടകൾ പാഞ്ഞ് വന്ന്
ചുമരിൽ തട്ടി തെറിച്ചു.
“ആ ഫോൺ ഇങ്ങ് തരൂ…” താൻ നിലയുറപ്പിച്ചിരുന്നിടത്ത് പതിഞ്ഞ് കിടന്ന് മെഷിൻ ഗൺ പ്രവർത്തിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്
ബ്രാൺഡ്റ്റ് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
“അദ്ദേഹം ആ കുന്നിൻ മുകളിലാണ്…” റീഡൽ പറഞ്ഞു. “ഇനി സമാധാനമായി… സ്റ്റെയ്നർ
വന്ന് നമ്മെ ഈ കുരുക്കിൽ നിന്ന് രക്ഷപെടുത്തുമെന്നുള്ളതിന് സംശയം വേണ്ട… നോക്കിക്കോളൂ…” റീഡൽ
ജലചക്രത്തിന്റെ മുകളിലെ പ്ലാറ്റ്ഫോമിലൂടെ ഇഴഞ്ഞ് ചെന്ന് അതിന്റെ കതക് തട്ടിത്തുറന്നു.
“അങ്ങോട്ട്
പോകരുത്…! തിരിച്ച്
വരൂ…!” ബ്രാൺഡ്റ്റ്
അലറി.
എന്നാൽ അത് വകവയ്ക്കാതെ
പതുക്കെ എഴുന്നേറ്റിരുന്ന് അയാൾ പുറത്തേക്ക് എത്തി നോക്കി. ചിരിച്ച് ആവേശത്തോടെ അയാൾ
ഫീൽഡ് ടെലിഫോൺ മുഖത്തോടടുപ്പിച്ചു.
“താങ്കളെ എനിക്ക് കാണാൻ
കഴിയുന്നുണ്ട് ഹെർ ഓബർസ്റ്റ്… ഞങ്ങൾ ഇവിടെ………….”
അത് മുഴുമിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നതിന്
മുമ്പ് ഓട്ടോമാറ്റിക് മെഷീൻ ഗണ്ണിന്റെ വെടിയൊച്ച പുറത്ത് മുഴങ്ങി. മുറിയ്ക്കുള്ളിലെ
ചുമരിൽ രക്തവും തലച്ചോറും ചിതറിത്തെറിച്ചു. റീഡലിന്റെ തലയുടെ പിൻഭാഗം വെടിയേറ്റ് തകർന്നിരുന്നു.
തലകുത്തി താഴോട്ട് വീഴുമ്പോഴും ഫീൽഡ് ടെലിഫോണിൽ നിന്നും അയാളുടെ പിടി അയഞ്ഞിരുന്നില്ല.
നിലത്ത് കൂടി ഇഴഞ്ഞ് അതിവേഗം അവിടെയെത്തി ബ്രാൺഡ്റ്റ് താഴോട്ട് നോക്കി.
ജലചക്രത്തിന്റെ പലകകളിലൊന്നിലേക്കായിരുന്നു റീഡൽ പതിച്ചത്. അരുവിയിൽ നിന്നുമുള്ള ജലപാതത്തിൽ
റീഡലിനെയും വഹിച്ച് അത് തിരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. അടുത്ത നിമിഷം ചക്രത്തിന്റെ ആ പലക വെള്ളത്തിനടിയിലേക്ക്
താഴ്ന്നു. തന്റെ ഊഴം പൂർത്തിയാക്കി അത് നുരയ്ക്കുന്ന വെള്ളത്തിൽ നിന്നും തിരികെയെത്തിയപ്പോൾ
റീഡലിനെ കാണാനുണ്ടായിരുന്നില്ല.
* * * * * * * * * * * * * * * *
* * * * * * * * *
സ്റ്റെയ്നറുടെ പിന്നിൽ നിന്നിരുന്ന വെർണർ ബ്രീഗൽ
പെട്ടെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചുമലിൽ തട്ടി.
“അങ്ങോട്ട് നോക്കൂ ഹെർ
ഓബർസ്റ്റ്… ആ മരക്കൂട്ടങ്ങളുടെ വലത് ഭാഗത്ത്… സൈനികർ…”
സ്റ്റെയ്നർ ബൈനോക്കുലേഴ്സ്
അങ്ങോട്ട് തിരിച്ചു. കുന്നിന്റെ നിറുകയിൽ നിൽക്കുന്നതിന്റെ ഗുണം അപ്പോഴാണ് ശരിക്കും
മനസ്സിലായത്. താഴെ വനത്തിനുള്ളിൽ ഒരാൾ താഴ്ച്ചയിൽ വെട്ടിയിറക്കിയ കാട്ടുപാതയിൽ പാതിയും
വ്യക്തമായി കാണാമായിരുന്നു. അതിലൂടെ ദേവാലയത്തിന് നേർക്ക് നീങ്ങുന്ന ഹ്യൂസ്റ്റ്ലറും
സംഘവും.
സ്റ്റെയ്നറുടെ തീരുമാനം
പെട്ടെന്നായിരുന്നു. അതനുസരിച്ച് മൂവ് ചെയ്യുവാൻ അദ്ദേഹത്തിന് രണ്ടാമതൊന്ന് ആലോചിക്കേണ്ടി
വന്നില്ല.
“നാം വീണ്ടും ഫാൾഷിംജാഗറുകൾ
ആയി പ്രവർത്തിക്കേണ്ട സമയം എത്തിയിരിക്കുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു കൂട്ടരേ…”
അദ്ദേഹം തന്റെ ചുവന്ന
ക്യാപ്പ് തലയിൽ നിന്നെടുത്ത് മുകളിലേക്കെറിഞ്ഞു. പിന്നെ വെബ്ബിങ്ങ് ബെൽറ്റിന്റെ ബക്കിൾ ഊരി തന്റെ ജമ്പ് ജാക്കറ്റ് അഴിച്ച് മാറ്റി. ഇപ്പോൾ
അദ്ദേഹം അണിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് ജർമ്മൻ യൂണിഫോമാണ്. കഴുത്തിന് താഴെ അണിഞ്ഞിരിക്കുന്ന Knight’s Cross with Oak Leaves ബാഡ്ജ് വളരെ വ്യക്തമായി
കാണുവാൻ കഴിയുന്നുണ്ട്. പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ജർമ്മൻ സേനയുടെ ക്യാപ്പ് എടുത്ത് തലയിൽ
ഭംഗിയായി ധരിച്ചു. ക്ലൂഗലും വെർണറും സ്റ്റെയ്നർ ചെയ്തത് പോലെ തങ്ങളുടെ വേഷവും മാറി.
“റൈറ്റ് ബോയ്സ്...” സ്റ്റെയ്നർ പറഞ്ഞു. “ഒരു ഗ്രാന്റ് ടൂർ തന്നെ ആയിക്കോട്ടെ… നമ്മുടെ ജീപ്പുമായി ആ കാട്ടുപാതയിലൂടെ നേരെ താഴോട്ട്… ആ സൈനിക സംഘത്തെ വകവരുത്തിയതിന് ശേഷം അരുവിയ്ക്ക് കുറുകെയുള്ള നടപ്പാതയിലൂടെ
അപ്പുറം കടന്ന് അവിടെയുള്ള ആ അമേരിക്കൻ ജീപ്പുകളോട് രണ്ട് വാക്ക് പറയണം… വഴി ദുർഘടം പിടിച്ചതാണെങ്കിലും അല്പം വേഗത്തിൽ പോകുകയാണെങ്കിൽ എനിക്ക്
തോന്നുന്നത് നിന്നെക്കൊണ്ട് അതിന് കഴിയുമെന്നാണ് ക്ലൂഗൽ… അത് കഴിഞ്ഞിട്ട് നേരെ ഓബർ ലെഫ്റ്റ്നന്റ് റിട്ടർ ന്യുമാന്റെ അടുത്തേക്ക്…” അദ്ദേഹം വെർണറുടെ നേർക്ക്
നോക്കി. “ആന്റ് ഡോണ്ട് സ്റ്റോപ്പ് ഫയറിങ്ങ്… നോട്ട് ഫോർ എനി തിങ്ങ്…”