ഈഗിൾ ഹാസ് ലാന്റഡ് – 102

ലണ്ടനിൽ മദ്ധ്യാഹ്നമായിരിക്കുന്നു. റോഗൻ വാച്ചിലേക്ക് നോക്കി. ഉച്ചഭക്ഷണത്തിനുള്ള സമയം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു. മേശമേലുള്ള ഫയലുകളൊക്കെ അടുക്കി വച്ചിട്ട് എഴുന്നേൽക്കാൻ ഒരുങ്ങവേ  ഫെർഗസ് ഗ്രാന്റ് പെട്ടെന്ന് കടന്നു വന്നു. അയാളുടെ മുഖം വിസ്മയത്താൽ വികസിച്ചിരുന്നു. തന്റെ കൈയിലെ പേപ്പർ ആവേശത്തോടെ റോഗന്റെ മുന്നിൽ വച്ചു.

“ടെലിപ്രിന്ററിൽ നിന്നും ഇപ്പോൾ പുറത്ത് വന്നതേയുള്ളൂ സർ… അവസാനം അയാളെ കണ്ടെത്തി…”

“നോർഫോക്ക് കോൺസ്റ്റാബുലറി, നോർവിച്ച്…”  മേശപ്പുറത്തെ സന്ദേശം നോക്കി റോഗൻ വായിച്ചു.

“അതേ… അവിടെയാണ് ഏറ്റവുമൊടുവിൽ അയാൾ രജിസ്റ്റർ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്… എങ്കിലും അയാൾ തങ്ങുന്നത് അവിടെ നിന്നും കുറച്ച് അകലെയുള്ള സ്റ്റഡ്ലി കോൺസ്റ്റബിൾ എന്ന ഗ്രാമത്തിലാണെന്നാണ് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞത്… വടക്കൻ നോർഫോക്ക് തീരത്തിനടുത്തുള്ള വിജനമായ പ്രദേശം…”

“ആ പ്രദേശം പരിചയമുണ്ടോ നിങ്ങൾക്ക്…?” റിപ്പോർട്ടിലേക്ക് കണ്ണ് ഓടിച്ചുകൊണ്ട് റോഗൻ ചോദിച്ചു.

വളരെ പണ്ട് അതിനടുത്തുള്ള ഷെറിങ്ങ്ഹാമിൽ രണ്ട് ദിവസം തങ്ങിയിട്ടുണ്ട്… അവധി ആഘോഷിക്കാൻ…”

“അപ്പോൾ ഡെവ്‌ലിൻ എന്ന പേരിലാണ് അയാൾ അവിടെ അറിയപ്പെടുന്നത്… അതും ഗ്രാമത്തലവൻ സർ ഹെൻ‌ട്രി വില്ലഫ്ബിയുടെ എസ്റ്റേറ്റ് കാര്യസ്ഥനായി… അദ്ദേഹം ശരിക്കും ഞെട്ടാനിരിക്കുന്നതേയുള്ളൂ… എത്ര ദൂരമുണ്ട് ഈ സ്ഥലത്തേക്ക്…?”

“ഇരുനൂറോ മുന്നൂറോ മൈൽ കാണും…”  ഗ്രാന്റ് തല കുലുക്കി. “പക്ഷേ, എന്തായിരിക്കും സർ, അയാൾ അവിടെ തമ്പടിച്ചിരിക്കുന്നതിന്റെ ലക്ഷ്യം…?”

“അത് നമുക്ക് വഴിയേ കണ്ടുപിടിക്കാം...” റോഗൻ റിപ്പോർട്ടിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി.

“നമ്മുടെ അടുത്ത നീക്കം എന്താണ് സർ…? അയാളെ കസ്റ്റഡിയിലെടുക്കാൻ നോർഫോക്ക് പോലീസിനെ അറിയിക്കട്ടെ ഞാൻ…?”

“നിങ്ങളെക്കെന്താ ഭ്രാന്തുണ്ടോ…?” ആശ്ചര്യത്തോടെ റോഗൻ ചോദിച്ചു. “ഈ നാട്ടിൻപുറങ്ങളിലെ പോലീസുകാരുടെ സ്വഭാവം അറിയുമോ നിങ്ങൾക്ക്…? മരത്തലയന്മാർ… അത് വേണ്ട… തൽക്കാലം ഇക്കാര്യം നമ്മൾ രണ്ട് പേർ മാത്രം കൈകാര്യം ചെയ്താൽ മതി ഫെർഗസ്… കുറേ നാളുകളായി വാരാന്ത്യം നാട്ടിൻപുറത്തൊക്കെ ഒന്ന് ചെലവഴിച്ചിട്ട്… ഒരു വ്യത്യസ്ഥ അനുഭവമായിരിക്കും ഇത്…”

“ലഞ്ചിന് ശേഷം അറ്റോർണി ജനറലിന്റെ ഓഫീസിൽ മീറ്റിങ്ങുള്ള കാര്യം മറന്നുവോ താങ്കൾ…? ഹാലോറാൻ കേസിന്റെ തെളിവുകളുമായി…” ഗ്രാന്റ് അദ്ദേഹത്തെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.

“മൂന്ന് മണിയോടെ അവിടെ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങാം… ഏറി വന്നാൽ മൂന്നര… നിങ്ങളൊരു കാര്യം ചെയ്യൂ… മോട്ടോർ പൂളിൽ നിന്നും ഒരു കാർ വാടകയ്ക്കെടുത്ത് അവിടെ വെയ്റ്റ് ചെയ്യൂ… മീറ്റിങ്ങ് കഴിഞ്ഞതും നമ്മൾ നേരെ യാത്രയാവുന്നു…”

“ഇക്കാര്യത്തിൽ അസിസ്റ്റന്റ് കമ്മീഷണറുടെ അനുവാദം വാങ്ങട്ടെ ഞാൻ…?”

റോഗൻ തന്റെ അസ്വസ്ഥത മറച്ചു വച്ചില്ല. “വാട്ട്സ് റോങ്ങ് വിത്ത് യൂ ഫെർഗസ്…? അദ്ദേഹം പോർട്ട്സ് മൌത്തിൽ പോയിരിക്കുകയല്ലേ…? നൌ ഗെറ്റ് മൂവിങ്ങ്…”

ഈ കേസ് തനിയെ കൈകാര്യം ചെയ്യുവാൻ റോഗൻ പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന വ്യഗ്രത ഒട്ടും ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും ഗ്രാന്റ് സമ്മതം മൂളി.  “ശരി സർ…”

പുറത്തേക്കുള്ള വാതിലിന്റെ ഹാന്റിലിൽ സ്പർശിച്ചതും റോഗൻ വിളിച്ചു. “ഫെർഗസ്, ഒരു കാര്യം കൂടി…”

“യെസ് സർ…?”

“പോകുന്ന വഴി ആയുധപ്പുരയിൽ നിന്നും മൂന്നോ നാലോ ബ്രൌണിങ്ങ് ഹൈ പവർ ഗണ്ണുകളും എടുത്തോളൂ… ഈ ഡെവ്‌ലിൻ എന്ന കഥാ‍പാത്രം ആദ്യം ചെയ്യുന്ന പ്രവൃത്തി വെടിയുതിർക്കലാണ്… പിന്നീടാണ് ചോദിക്കുക നിങ്ങൾക്കെന്താണ് വേണ്ടതെന്ന്…”

“ശരി സർ…”  അല്പമൊന്ന് അമ്പരന്ന ഗ്രാന്റ് വിറയാർന്ന സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞിട്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

തന്റെ കസേര ജാലകത്തിന്നരികിലേക്ക് നീക്കി പുറത്തേക്ക് നോക്കി റോഗൻ കൈകൾ കൂട്ടിത്തിരുമ്മി. അങ്ങേയറ്റം മാനസിക സംഘർഷത്തിലായിരുന്നു അദ്ദേഹം. “റൈറ്റ്, യൂ ബാസ്റ്റർഡ്... അവർ പറയുന്നത് പോലെ അത്രയ്ക്ക് മിടുക്കനാണോ നീ എന്ന് നോക്കാം നമുക്ക്…”

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...