ഈഗിൾ ഹാസ് ലാന്റഡ് – 69

രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധകാലത്ത് ഏറ്റവുമധികം ഉല്പാദിപ്പിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന ആയുധം ഒരുപക്ഷേ സ്റ്റെൺ ഗൺ ആയിരുന്നിരിക്കും. ബ്രിട്ടീഷ് ഇൻഫൻ‌ട്രിയിൽ മിക്കവാറും എല്ലാ സൈനികരുടെയും കൈവശം അതുണ്ടായിരുന്നു. കാഴ്ച്ചയിൽ അൽപ്പം ഫിനിഷിങ്ങ് കുറവായിരുന്നുവെങ്കിലും ഉപയോഗത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ അതിനെ വെല്ലുവാൻ തക്ക മറ്റൊരു തോക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നതായിരുന്നു വാസ്തവം. നിമിഷങ്ങൾക്കകം അഴിച്ച് പാർട്ടുകളാക്കുവാനും അതേ വേഗതയിൽ തന്നെ തിരികെ ഘടിപ്പിക്കുവാനും കഴിഞ്ഞിരുന്നുവെന്നത് എല്ലാ യുദ്ധനിരകളിൽ പെട്ടവർക്കും അത്യന്തം സ്വീകാര്യമായി. ഹാൻഡ് ബാഗിലോ കോട്ടിന്റെ പോക്കറ്റിലോ കൊണ്ടു നടക്കുവാനുള്ള സൌകര്യവും എടുത്തു പറയത്തക്കതായിരുന്നു. പ്രത്യേകിച്ചും വിദൂരദേശങ്ങളിൽ യുദ്ധം ചെയ്യുന്ന സഖ്യസേനയ്ക്ക് പാരച്യൂട്ട് വഴി ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യുമ്പോൾ. മണ്ണിൽ വീണ് പുതഞ്ഞാലോ ചവിട്ടിമെതിച്ചാലോ പോലും കേടുപാടുകൾ ഒന്നും സംഭവിക്കാതെ വിലകൂടിയ തോംസൺ ഗണ്ണിനെപ്പോലെ തന്നെ മികച്ച പ്രകടനമാണ് സ്റ്റെൺ ഗൺ കാഴ്ച്ച വച്ചിരുന്നത്.

കമാൻഡോ യൂണിറ്റുകൾക്ക് വേണ്ടി പ്രത്യേകം ഡിസൈൻ ചെയ്തതായിരുന്നു സ്റ്റെൺ ഗണ്ണിന്റെ MK IIS വേർഷൻ. സൈലൻസർ ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് വെടിയുണ്ട തീ തുപ്പുന്ന ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് കേൾക്കുവാനേ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. ആകെക്കൂടി പുറമേ കേൾക്കുക ബോൾട്ട് ക്ലിക്ക് ചെയ്യുന്ന സ്വരമായിരിക്കും. അതും ഇരുപത് വാര ചുറ്റളവിനുള്ളിൽ മാത്രം.

ഒക്ടോബർ 20, ബുധനാഴ്ച്ച. ലാന്റ്സ്‌വൂർട്ടിൽ പ്രഭാതമായതേയുള്ളൂ. അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു സ്റ്റെൺ ഗണ്ണുമായി കടൽത്തീരത്തെ മണൽപ്പരപ്പിൽ ആയുധപരിശീലനം നടത്തുകയാണ് സെർജന്റ് വില്ലി ഷീഡ്. അല്പം ദൂരെയായി നിരത്തി നിർത്തിയിരിക്കുന്ന ബ്രിട്ടീഷ്കാരുടെ ഡമ്മികളിലാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പരീക്ഷണം. ഇടത് നിന്ന് വലത്തോട്ട് ക്രമാനുഗതമായി അഞ്ചെണ്ണത്തിനെ കൃത്യമായി ഷൂട്ട് ചെയ്ത് നിലം‌പരിശാക്കിയത് ഒരു പ്രത്യേകാനുഭവം തന്നെയായിരുന്നു. വെറും ബോൾട്ട് ക്ലിക്ക് ചെയ്യുന്ന ശബ്ദം മാത്രം … അടുത്ത നിമിഷം വളരെ കൃത്യമായി ചിന്നിച്ചിതറുന്ന ഡമ്മികൾ… അത് വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന് പിന്നിൽ അർദ്ധവൃത്താകൃതിയിൽ നിന്നിരുന്ന സ്റ്റെയ്നറിനും സംഘത്തിനും ആ സ്റ്റെൺ ഗണ്ണിന്റെ കാര്യക്ഷമതയിൽ അത്യന്തം മതിപ്പ് തോന്നി.

“എക്സലന്റ്…! റിയലി എക്സലന്റ്…!”  വില്ലിയുടെ കൈയിൽ നിന്ന് തോക്ക് വാങ്ങി നോക്കിയിട്ട് സ്റ്റെയ്നർ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.   അത് തിരിച്ചും മറിച്ചും പരിശോധിച്ചിട്ട് അദ്ദേഹം ന്യുമാന് കൈമാറി.

“ഡാംൻ ഇറ്റ്… കൈ പൊള്ളിപ്പോയല്ലോ… ഇതിന്റെ കുഴലിന് എന്തൊരു ചൂട്…” ന്യുമാൻ ശപിച്ചു.

“സ്വാഭാവികമായും ഹെർ ഓബർലെഫ്റ്റ്നന്റ്…ക്യാൻ‌വാസ് ഇൻസുലേഷനുള്ള ഭാഗത്ത് മാത്രമേ പിടിക്കാൻ പാടുള്ളൂ… ഫുൾ ഓട്ടോമാറ്റിക്ക് മോഡിൽ ഷൂട്ട് ചെയ്യുകയാണെങ്കിൽ സൈലൻസർ ട്യൂബ് വളരെ പെട്ടെന്ന് ചൂടാകും…” വില്ലി പറഞ്ഞു.

ഹാംബർഗിലുള്ള ഓർഡ്നൻസ് ഡിപ്പോയിൽ നിന്നുമാണ് വില്ലി ഷീഡ് വന്നിരിക്കുന്നത്. സ്റ്റീൽ ഫ്രെയ്മുള്ള കണ്ണട ധരിച്ച ഒരു ചെറിയ മനുഷ്യൻ. പഴക്കത്താൽ പിഞ്ഞിത്തുടങ്ങിയ യൂണിഫോം. താഴെ വിരിച്ച ഷീറ്റിൽ നിരത്തിയിരിക്കുന്ന വിവിധയിനം ആയുധങ്ങളുടെ അരികിലേക്ക് അയാൾ നീങ്ങി.

“സ്റ്റെൺ ഗൺ ആയിരിക്കും നിങ്ങൾക്ക് ഉപയോഗിക്കേണ്ടി വരിക… സൈലൻസർ ഘടിപ്പിച്ചതും അല്ലാത്തതും… ലൈറ്റ് മെഷീൻ ഗണ്ണിന്റെ കാര്യമാണെങ്കിൽ നമ്മുടെ കൈയിലുള്ളത് ബ്രെൻ കമ്പനിയുടേതാണ്… നമ്മുടെ MG-42 ന്റെ അത്രയും പോരെങ്കിലും മോശം പറയാൻ പറ്റില്ല… ഉന്നത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ വളരെ കൃത്യതയുള്ളതാണ്…”  വില്ലി ഷീഡ് പറഞ്ഞു.

“റൈഫിളുകൾ എങ്ങനെ…?” സ്റ്റെയ്നർ ആരാഞ്ഞു.

വില്ലി മറുപടി പറയാനൊരുങ്ങവേ ന്യുമാൻ സ്റ്റെയ്നറുടെ ചുമലിൽ പതുക്കെ തട്ടി ആകാശത്തിലേക്ക് ചൂണ്ടി. മുകളിലേക്ക് നോക്കിയ സ്റ്റെയ്നർ കണ്ടത് ദൂരെ നിന്നും പറന്ന് വന്ന് ഇറങ്ങുന്നതിന് മുന്നോടിയായി എയർസ്ട്രിപ്പിനെ വലം വയ്ക്കാനൊരുങ്ങുന്ന ഒരു സ്റ്റോർക്ക് വിമാനത്തെയാണ്.

“സെർജന്റ്, ഒരു നിമിഷം…”  സ്റ്റെയ്നർ അയാളോട് പറഞ്ഞു. പിന്നെ തന്റെ സംഘത്തിന് നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു.  “ഈ നിമിഷം മുതൽ സെർജന്റ് ഷീഡ് ആണ് നിങ്ങളുടെ പരിശീലകൻ… ഒന്നോ രണ്ടോ ആഴ്ച്ച സമയമുണ്ട്… അത് കഴിയുമ്പോഴേക്കും ഈ ആയുധങ്ങളിലെല്ലാം നിങ്ങൾ പ്രാവീണ്യം നേടിയിരിക്കണം… കണ്ണടച്ച് ഇവ അഴിക്കുവാനും ഫിറ്റ് ചെയ്യുവാനും കഴിയണം നിങ്ങൾക്കെല്ലവർക്കും...”  അദ്ദേഹം ബ്രാൺ‌ഡ്ടിന് നേരെ നോക്കി. “ഇദ്ദേഹത്തിന് എന്ത് സഹായം ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിലും അത് ലഭിക്കുന്നുവെന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തേണ്ടത് നിങ്ങളുടെ ചുമതലായാണ്… മനസ്സിലായല്ലോ…”

“യെസ്, ഹെർ ഓബർസ്റ്റ്…”  ബ്രാൺ‌ഡ്ട് അറ്റൻഷനായി ഉറക്കെ ചവിട്ടി.

“ഗുഡ്…”  സ്റ്റെയ്നർ സംഘാംഗങ്ങളിൽ ഓരോരുത്തരുടെയും മുഖത്തേക്ക് മാറി മാറി നോക്കി. “അധിക സമയവും ഞാനും ന്യുമാനും നിങ്ങളുടെയൊപ്പം തന്നെയുണ്ടാകും… ഒന്നുകൊണ്ടും വിഷമിക്കേണ്ട… ഇതെല്ലാം എന്തിനാണെന്ന് സമയമാകുമ്പോൾ നിങ്ങളെ അറിയിക്കുന്നതായിരിക്കും… ഞാൻ വാക്ക് തരുന്നു…”

ബ്രാൺ‌ഡ്ട്, സംഘത്തിന്റെ നേതൃത്വം ഏറ്റെടുത്ത് അറ്റൻഷൻ കമാന്റ് കൊടുത്തു. സ്റ്റെയ്നർ അവരെ സല്യൂട്ട് ചെയ്തു. പിന്നെ തിരിഞ്ഞ് ദൂരെ പാർക്ക് ചെയ്തിരുന്ന ഫീൽഡ് കാറിനരികിലേക്ക് നടന്ന് ഡോർ തുറന്ന് മുൻ‌സീറ്റിൽ ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു. പിന്നാലെയെത്തിയ റിട്ടർ ന്യുമാൻ കാർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത് എയർസ്ട്രിപ്പിന്റെ കവാടം ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി.

ഗെയ്റ്റിന് മുന്നിലെത്തിയതും കാവൽ നിന്നിരുന്ന മിലിട്ടറി പോലീസുകാരൻ ഭവ്യതയോടെ അത് തുറന്ന് കൊടുത്തിട്ട് അവരെ സല്യൂട്ട് ചെയ്തു. മറുകൈയിലെ ചങ്ങലയിലുണ്ടായിരുന്ന അൽ‌സേഷൻ നായയെ നിയന്ത്രിക്കുവാൻ അയാൾ പാട് പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു അപ്പോൾ.

വളരെ കൃത്യതയാർന്ന ലാന്റിങ്ങ് ആയിരുന്നു സ്റ്റോർക്ക് വിമാനത്തിന്റേത്. അടുത്ത നിമിഷം നാലഞ്ച് ലുഫ്ത്‌വെയ്ഫ് (ജർമ്മൻ എയർഫോഴ്സ്) ഉദ്യോഗസ്ഥർ ഒരു ചെറിയ ട്രക്കിൽ വിമാനത്തിനരികിലേക്ക് കുതിച്ചു. തൊട്ട് പിന്നിൽ ന്യുമാനും സ്റ്റെയ്നറും തങ്ങളുടെ കാറിൽ അവരെ പിന്തുടർന്നു. വിമാനത്തിന് അല്പമകലെയായി കാർ നിർത്തി ഒരു സിഗരറ്റിന് തീ കൊളുത്തി വിമാനത്തിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വരുന്ന കേണൽ റാഡ്‌ലിനെയും കാത്ത് ഇരുന്നു.

“അദ്ദേഹത്തിനൊപ്പം മറ്റാരോ കൂടിയുണ്ടല്ലോ…” ന്യുമാൻ പറഞ്ഞു.

നെറ്റി ചുളിച്ച് സ്റ്റെയ്നർ മുഖമുയർത്തി. നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയുമായി തന്നെ ആലിംഗനം ചെയ്യുവാനായി കേണൽ റാഡ്‌ൽ തിടുക്കത്തിൽ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“എങ്ങനെയുണ്ട് കുർട്ട്…? കാര്യങ്ങളുടെ പുരോഗതി എങ്ങനെ…?” അദ്ദേഹം ആരാഞ്ഞു.

എന്നാൽ സ്റ്റെയ്നറുടെ ശ്രദ്ധ അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്ന അപരിചിതനിലായിരുന്നു. ഉയരം കൂടിയ കാണാൻ തരക്കേടില്ലാത്ത യുവാവ്. അയാൾ ധരിച്ചിരിക്കുന്ന ക്യാപ്പിൽ SS കമാന്റോകളുടെ ഡെത്ത്സ്‌ഹെഡ് ചിഹ്നം.

“താങ്കളുടെ സുഹൃത്തിനെ മനസ്സിലായില്ലല്ലോ മാക്സ്…?” സ്റ്റെയ്നർ സൌമ്യതയോടെ ചോദിച്ചു.

റാഡ്‌ലിന്റെ പുഞ്ചിരി അസ്വസ്ഥതയ്ക്ക് വഴിമാറിയത് പോലെ തോന്നി. അദ്ദേഹം അവരെ തമ്മിൽ തമ്മിൽ പരിചയപ്പെടുത്തി.

“ഇത് കേണൽ കുർട്ട് സ്റ്റെയ്നർ….  പിന്നെ, സ്റ്റെയ്നർ, ഇത് ഹാർവി പ്രെസ്റ്റൺ… ബ്രിട്ടീഷ് ഫ്രീ കോർപ്സിലെ അംഗമാണ്…”

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിനായി ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...