ഈഗിൾ ഹാസ് ലാന്റഡ് – 88

കഴിഞ്ഞ ഇരുപത്തിയഞ്ച് വർഷങ്ങളായി ജാക്ക് റോഗൻ പോലീസ് ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റിലാണ് സേവനമനുഷ്ഠിക്കുന്നത്. വയസ്സ് നാൽപ്പത്തിയഞ്ച് ആയിരിക്കുന്നു. ഇക്കാലമത്രയും ത്രീ ഷിഫ്റ്റ് സിസ്റ്റത്തിൽ തന്നെ ജോലി തുടർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് കുറച്ചൊന്നുമല്ല അദ്ദേഹത്തെയും കുടുംബത്തെയും ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചത്. പക്ഷേ, പോലീസിലാകുമ്പോൾ ഇതൊക്കെ തികച്ചും സ്വാഭാവികമാണെന്ന് പലപ്പോഴും അദ്ദേഹം തന്റെ പത്നിയോട് സൂചിപ്പിക്കാറുണ്ട്.

നവംബർ രണ്ടാം തീയതി ചൊവ്വാഴ്ച്ച റോഗൻ, സ്കോട്ട്‌ലന്റ് യാർഡിലെ തന്റെ ഓഫീസിൽ എത്തുമ്പോൾ രാവിലെ ഒമ്പതര മണി ആയിരുന്നു.  തലേന്ന് രാത്രി മൂസ്‌വെൽ ഹില്ലിലെ ഒരു ഐറിഷ് ക്ലബ്ബിൽ നിന്നും പിടികൂടിയ സംഘത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യലുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ജോലി അവസാനിച്ചപ്പോഴേക്കും നേരം വെളുത്തിരുന്നു.  അതിന്റെ പേപ്പർ വർക്കുകൾ അവശേഷിക്കുന്നതിനാൽ ഉറങ്ങുവാൻ പോകാതെ നേരെ ഓഫീസിലേക്ക് വരികയായിരുന്നു അദ്ദേഹം.

ജോലികൾ ഏതാണ്ട് തീരാറായപ്പോഴാണ് ആരോ കതകിൽ തട്ടുന്ന ശബ്ദം കേട്ടത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അസിസ്റ്റന്റ് ആയ ഡിറ്റക്ടിവ് ഇൻസ്പെക്ടർ ഫെർഗസ് ഗ്രാന്റ് ആയിരുന്നുവത്. ഇന്ത്യൻ ആർമിയിൽ നിന്ന് വിരമിച്ച ഒരു കേണലിന്റെ മകനാണ് ഗ്രാന്റ്. പോലീസ് സേനയെ നവീകരിക്കുന്നതിന്റെ ഭാഗമായി വിൻ‌ചെസ്റ്റർ & ഹെൻഡൺ പോലീസ് കോളേജിൽ നിന്നും പരിശീലനം കഴിഞ്ഞിറങ്ങിയ യുവരക്തം.

“ഫെർഗർസ്… ചില പേപ്പറുകൾ കൂടി സൈൻ ചെയ്യുവാനേ ഇനി ബാക്കിയുള്ളൂ… പിന്നെ ഒരു കപ്പ് കോഫി… ഞാൻ വീട്ടിൽ പോകുകയാണ്… നന്നായി ഒന്നുറങ്ങിയേ തീരൂ… ഒട്ടും വിശ്രമം ലഭിച്ചില്ല ഇന്നലെ രാത്രി…”  റോഗൻ കൈ ഉയർത്തി.

“അറിയാം സർ…” ഗ്രാന്റ് പറഞ്ഞു.  “ഞാൻ വരാൻ കാരണം മറ്റൊന്നാണ്… അൽപ്പം മുമ്പ് അസാധാരണമായ ഒരു റിപ്പോർട്ട് ലഭിച്ചു… ബർമ്മിങ്ങ്ഹാം പോലീസിൽ നിന്ന്… ഒരു പക്ഷേ, താങ്കൾക്ക് താല്പര്യം തോന്നിയേക്കാവുന്ന ഒരു വിഷയം…”

“എന്ത് വിഷയം…? പൊതുസമൂഹവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതോ അതോ ഐറിഷ് സെക്ഷനുമായി ബന്ധമുള്ളതോ…?”

“രണ്ടും എന്ന് പറയാം…”

“ഓൾ റൈറ്റ്…” അദ്ദേഹം പിന്നോട്ട് ചാഞ്ഞ് ഇരുന്ന് പൈപ്പ് എടുത്ത് പുകയില നിറയ്ക്കുവാൻ തുടങ്ങി. “റിപ്പോർട്ട് മുഴുവനും വായിക്കുവാനുള്ള മാനസികാവസ്ഥയിലല്ല ഞാൻ… അതുകൊണ്ട് കാര്യമെന്താണെന്ന് ചുരുക്കിപ്പറയൂ…”

“ഗാർവാൾഡ് എന്നൊരു പേര് എപ്പോഴെങ്കിലും കേട്ടിട്ടുണ്ടോ സർ…?”

പുകയില നിറയ്ക്കുന്നത് നിർത്തി അദ്ദേഹം തലയുയർത്തി.

“ആര്…? ബെൻ ഗാർവാൾഡാണോ…? കഴിഞ്ഞ കുറേ വർഷങ്ങളായി ക്രൈം വാർത്തകളിൽ നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നവനല്ലേ…? മിഡ്‌ലാന്റ്സിലെ കുപ്രസിദ്ധ കുറ്റവാളി…”

“ഇന്ന് പുലർച്ചെ അയാൾ മരണമടഞ്ഞു… വെടിയേറ്റ മുറിവിലുണ്ടായ ഇൻഫെക്ഷൻ മൂലം… രക്ഷപെടുത്താൻ യാതൊരു സാദ്ധ്യതയുമില്ലാത്ത അത്രയും വൈകിയാണത്രേ അയാൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയത്…”

റോഗൻ തീപ്പെട്ടി ഉരച്ചു. “വർഷങ്ങളായി പൊതുജനം കേൾക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്ന വാർത്ത… പക്ഷേ, ഇതും നമ്മുടെ ഇൻ‌വെസ്റ്റിഗേഷനുമായി എന്ത് ബന്ധം…?”

“വലതുകാൽ‌മുട്ടിന്റെ ചിരട്ടയിലാണ് അയാൾക്ക് വെടിയേറ്റിരുന്നത്… ഏതോ ഐറിഷ്കാരനാണ് കൃത്യം നിർവ്വഹിച്ചത് പോലും…”

റോഗൻ തലയുയർത്തി അയാളെ തുറിച്ച് നോക്കി. “ദാറ്റ് ഈസ് ഇന്ററസ്റ്റിങ്ങ്… ആരെങ്കിലും ചതിക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചാൽ ഐറിഷ് റിപ്പബ്ലിക്കൻ ആർമി അംഗങ്ങൾ കൊടുക്കാറുള്ള ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ശിക്ഷ… എന്തായിരുന്നു ആ ഐറിഷ്കാരന്റെ പേർ…?”  എരിഞ്ഞ് കയറിയ തീപ്പെട്ടിക്കൊള്ളിയിൽ നിന്നും വിരൽ പൊള്ളിയ അദ്ദേഹം ശപിച്ചുകൊണ്ട് അത് താഴെയിട്ടു.

“മർഫി എന്നാണ് കേട്ടത് സർ…”

“ഐറിഷ് പേര് തന്നെ… കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ എന്തെങ്കിലും അറിവായിട്ടുണ്ടോ…?”

“ഉണ്ട് സർ… ഗാർവാൾഡിന് ഒരു സഹോദരനുണ്ട്… ജ്യേഷ്ഠന്റെ അപ്രതീക്ഷിത മരണത്തിൽ തകർന്ന് പോയ അവൻ അതിന് കാരണക്കാരനായവനെ എങ്ങനെയും പിടികൂടണമെന്നും പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങിയിരിക്കുകയാണ്...”

റോഗൻ തലകുലുക്കി. “ഇക്കാര്യത്തിൽ നമുക്ക് ഇടപെടേണ്ടി വരുമോ എന്ന് വഴിയേ നോക്കാം… എന്തായിരുന്നു അവരുടെ ശത്രുതയ്ക്ക് ആധാരം…?”

സംഭവത്തിന്റെ രത്നച്ചുരുക്കം കേട്ട് കഴിഞ്ഞതും റോഗൻ പുരികം ചുളിച്ചു. “ആർമി ട്രക്ക്, ജീപ്പ്, കാക്കിപ്പച്ച പെയ്ന്റ്… എന്തായിരുന്നു അയാളുടെ ഉദ്ദേശ്യം…?”

“ചിലപ്പോൾ ഏതെങ്കിലും ആർമി ക്യാമ്പ് ആക്രമിച്ച് ആയുധങ്ങൾ തട്ടിയെടുക്കുക എന്നതായിരിക്കാം സർ...”

റോഗൻ എഴുന്നേറ്റ് ജാലകത്തിന്നരികിലേക്ക് നടന്നു. “ഇല്ല… വ്യക്തമായ തെളിവുകളില്ലാതെ അതപ്പാടെ വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല എനിക്ക്… കുറേ നാളുകളായി അത്ര ആക്ടിവ് അല്ല ഐറിഷ് റിപ്പബ്ലിക്കൻ ആർമി… നിങ്ങൾക്കറിയാവുന്നതാണല്ലോ അത്… അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു ആക്രമണത്തിനുള്ള കെല്പ് തൽക്കാലം അവർക്കില്ല…” അദ്ദേഹം തിരികെ മേശയ്ക്കരികിലെത്തി.

“ഇങ്ങ് ഇംഗ്ലണ്ടിലും അവിടെ അയർലണ്ടിലും നാം IRA യുടെ നട്ടെല്ല് തകർത്തുകളഞ്ഞത് ഓർമ്മയില്ലേ…? അവരുടെ ഭൂരിഭാഗം പ്രവർത്തകരും ഇരുമ്പഴികൾക്കുള്ളിലാണ്… അത്തരം ഒരവസ്ഥയിൽ ഇങ്ങനെയൊരു പദ്ധതി അവർ തയ്യാറാക്കുകയേ ഇല്ല… ഗാർവാൾഡിന്റെ സഹോദരന്റെ സംശയം എന്താണ്…?” റോഗൻ ചോദിച്ചു.

“അയാളുടെ സംശയം ഏതെങ്കിലും NAAFI ഡിപ്പോയോ അതുപോലുള്ള മറ്റെന്തെങ്കിലുമോ റെയ്ഡ് ചെയ്യുവാനായിരിക്കും എന്നാണ്… സൈനിക വേഷത്തിൽ ആർമി ട്രക്കിൽ സുഗമമായി ക്യാമ്പിനുള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുക...”

“എന്നിട്ട് അമ്പതിനായിരത്തോളം പൌണ്ട് വിലമതിക്കുന്ന മദ്യവും സിഗരറ്റുമായി അനായാസം പുറത്തേക്കും കടക്കുക… ഇതിന് മുമ്പും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് ഇത്തരത്തിലുള്ള കൊള്ള…” റോഗൻ പറഞ്ഞു.

“എന്ന് വച്ചാൽ വെറുമൊരു കള്ളൻ എന്നതിൽ കവിഞ്ഞ് ആരുമല്ല മർഫി എന്നാണോ താങ്കളുടെ നിഗമനം…?”

“എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞേനെ… കാൽമുട്ടിന്റെ ചിരട്ട തകർത്ത ആ ബുള്ളറ്റ് ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ… അത്തരത്തിലുള്ള പ്രവൃത്തി IRA അംഗങ്ങളുടെ മാത്രം പ്രത്യേകതയാണ്… ഈ സംഭവത്തിൽ തീർച്ചയായും എന്തോ അസ്വാഭാവികത ഞാൻ കാണുന്നു ഫെർഗസ്… ഇത് കണ്ടില്ല എന്ന് നടിക്കരുത് എന്നാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം…”

“ഓൾ റൈറ്റ് സർ… അപ്പോൾ എന്തായിരിക്കണം നമ്മുടെ അടുത്ത നീക്കം…?”

അതേക്കുറിച്ച് ചുഴിഞ്ഞ് ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് റോഗൻ ജാലകത്തിനരികിലേക്ക് നടന്നു. ശരത്ക്കാലം വിട പറഞ്ഞ് ശിശിരത്തിന്റെ വരവ് വിളിച്ചോതുന്ന കാലാവസ്ഥ. തെയിംസ് നദിയുടെ മുകളിലൂടെ കടന്ന് വന്ന് വ്യാപിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മൂടൽ മഞ്ഞ്… സിക്കാമർ മരങ്ങളുടെ ഇലകളിൽ നിന്നും ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്ന മഴത്തുള്ളികൾ…  അൽപ്പനേരം അത് നോക്കി നിന്നിട്ട് റോഗൻ തിരിഞ്ഞു.

“ഒരു കാര്യം ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു… ഇക്കാര്യത്തിൽ നമ്മൾ എന്തായാലും ബർമ്മിങ്ങ്ഹാം പോലീസിന്റെ സഹായം തേടുന്നില്ല… നമുക്ക് സ്വന്തം നിലയിൽ ഒരു അന്വേഷണം നടത്താം… അതിന്റെ മുഴുവൻ ചുമതലയും നിങ്ങൾക്ക് വിട്ടുതന്നിരിക്കുന്നു… ഒരു കാർ വാടകയ്ക്കെടുത്ത് ഇന്ന് തന്നെ അവിടെ എത്തിച്ചേരുവാൻ നോക്കൂ… IRA യുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഫയലുകൾ മുഴുവനും കൈവശമിരിക്കട്ടെ… അവരുടെ സംഘടനയിൽ ഇപ്പോൾ ജയിലിന് പുറത്ത് കഴിയുന്നവരുടെ കഴിയുന്നിടത്തോളം ഫോട്ടോകളും… ചിലപ്പോൾ ഗാർവാൾഡിന്റെ സഹോദരന് മർഫിയെ തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞേക്കും…”

“സർ, അഥവാ അതിൽ നിന്നും ആരെയും അയാൾക്ക് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ…?”

“എങ്കിൽ നാം ഔദ്യോഗിക അന്വേഷണം അവിടെ നിന്നും ആരംഭിക്കുന്നു… കഴിയുന്ന എല്ലാ മാർഗ്ഗങ്ങളിലൂടെയും… ഡബ്ലിനിലെ സ്പെഷൽ ബ്രാഞ്ചിന് തീർച്ചയായും നമ്മെ സഹായിക്കാൻ കഴിയും… കഴിഞ്ഞ വർഷം അവരുടെ സഹപ്രവർത്തകൻ ഡിറ്റക്ടിവ് ഓബ്രീൻ IRA യുടെ വെടിയേറ്റ് കൊല്ലപ്പെട്ടതിന്റെ പക ഇപ്പോഴും നീറി നീറി നിൽക്കുകയാണ്...”

“റൈറ്റ് സർ… ഐ വിൽ ഗെറ്റ് മൂവിങ്ങ്…” ഗ്രാന്റ് പറഞ്ഞു.

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കം ഇവിടെ...