ഈഗിൾ ഹാസ് ലാന്റഡ് – 16

ആഫ്രിക്കൻ ഭൂഖണ്ഡത്തിന്റെ ദക്ഷിണഭാഗത്തുള്ള ഒരു സ്വതന്ത്രരാഷ്ട്രമായിരുന്ന ഓറഞ്ച് ഫ്രീ സ്റ്റേറ്റിലെ ഒരു കർഷകന്റെ മകളായി 1875 മാർച്ച് മാ‍സത്തിലാണ് ജോവന്നാ വാൻ യൂസ്റ്റൺ ജനിച്ചത്. വിയർസ്കോപ്പ് എന്ന ചെറു പട്ടണത്തിലെ ദേവാലയത്തിൽ പാതിരിയും കൂടിയായിരുന്നു അവളുടെ പിതാവ്. 1836 മുതൽ 1838 വരെയുണ്ടായ ബ്രിട്ടീഷ് അധിനിവേശത്തെ തുടർന്ന് കേപ്പ് കോളനിയിൽ നിന്ന് പലായനം ചെയ്ത പതിനായിരത്തോളം വരുന്ന ബോവർ സ്വദേശികളായ കർഷകരിൽ ഒരുവനായിരുന്നു അദ്ദേഹവും.

 ഇരുപതാമത്തെ വയസ്സിലാണ് ജോവന്നയുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞത്. ഡെർക്ക് ജെൻസൺ എന്നൊരു കർഷകനുമായി. 1898 ൽ അവർക്കൊരു പെൺകുഞ്ഞ് ജനിച്ചു. ബോവർ യുദ്ധം എന്ന് പിന്നീട് അറിയപ്പെട്ട  ബോവർ - ബ്രിട്ടീഷ് ഏറ്റുമുട്ടലുകൾ തുടങ്ങുന്നതിനും ഒരു വർഷം മുമ്പ്.

ബോവർ യുദ്ധത്തിൽ ഒരു കമാന്റോ ആയി  സ്വയം മാറി ജോവന്നയുടെ പിതാവ്. 1900 മെയ് മാസത്തിൽ ബ്ലോംഫൊണ്ടെയ്നിൽ വച്ചുണ്ടായ ഒരു ഏറ്റുമുട്ടലിൽ അദ്ദേഹം കൊല്ലപ്പെട്ടു.  ആ സംഭവത്തിന് ശേഷം താമസിയാതെ യുദ്ധം പ്രത്യക്ഷത്തിൽ അവസാനിച്ചുവെങ്കിലും അങ്ങിങ്ങായി ഗറില്ലാ പോരാട്ടങ്ങൾ പിന്നെയും തുടർന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. ജോവന്നയുടെ ഭർത്താവ് ഡെർക്ക് ജെൻസണും അതിൽ പങ്കാളിയായിരുന്നു.

1901 ജൂൺ 11 ന്‌ ജെൻസണെ പിടികൂടുവാനായി ബ്രിട്ടീഷ് പട്ടാളം അവരുടെ വീട് സെർച്ച് ചെയ്തു. പക്ഷേ, പട്ടാളക്കാർക്കെന്ന പോലെ ജോവന്നയ്ക്കും അറിയില്ലായിരുന്നു മലനിരകളിലെ ഒളിത്താവളത്തിൽ വച്ച് രണ്ട് മാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് പരിക്കേറ്റ് അദ്ദേഹം കൊല്ലപ്പെട്ടിരുന്ന വിവരം. ജോവന്നയും മകളും മാതാവും മാത്രമേ അപ്പോൾ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. സൈനികരുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് തൃപ്തികരമായ ഉത്തരങ്ങൾ കൊടുക്കുവാൻ അവൾ തയ്യാറായിരുന്നില്ല. അതിനേ തുടർന്ന് കൂടുതൽ ചോദ്യം ചെയ്യലിനായി അവർ അവളെ അടുത്തുള്ള ക്യാമ്പിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. അവിടെ വച്ച് അവൾ രണ്ട് തവണ ക്രൂരമായ ബലാത്സംഗത്തിനിരയാക്കപ്പെട്ടു.

ലോക്കൽ ഏരിയ കമാൻഡർക്ക് അവൾ സമർപ്പിച്ച പരാതിയിൽ കാര്യമായ നടപടികളൊന്നുമുണ്ടായില്ല. വിപരീതമായി, ബ്രിട്ടീഷുകാർ അവരുടെ അധിനിവേശം തുടരുകയായിരുന്നു. ഗറില്ലകളെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യുവാനായി അവർ കർഷകരുടെ കൃഷിയിടങ്ങളും വാസസ്ഥലങ്ങളും മറ്റും അഗ്നിക്കിരയാക്കി. തടവുകാരാക്കിയവരെ മുഴുവനും കോൺസൻ‌ട്രേഷൻ ക്യാമ്പുകളിലാക്കി.

വളരെ പരിതാപകരമായിരുന്നു ക്യാമ്പുകളിലെ സ്ഥിതി. മന:പൂർവ്വമല്ലെങ്കിലും കെടുകാര്യസ്ഥതയായിരുന്നു ആ ദുരവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണം. പകർച്ച വ്യാധികൾ എങ്ങും പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടു. പതിനാല് മാസത്തിനുള്ളിൽ ഏതാണ്ട് ഇരുപതിനായിരത്തിലധികം പേർ മരണമടഞ്ഞു. ജോവന്നയുടെ മകളും മാതാവും അക്കൂട്ടത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ചാൾസ് ഗ്രേ എന്നൊരു ബ്രിട്ടീഷ് ഡോക്ടറുടെ ശ്രദ്ധാപുർവമുള്ള ചികിത്സയും പരിചരണവുമില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ അവളും അവർക്കൊപ്പം അന്ന് ഈ ലോകത്തോട് വിട പറയേണ്ടതായിരുന്നു. ബോവർ കോൺസൻ‌ട്രേഷൻ ക്യാമ്പുകളിലെ യാതനകൾക്കെതിരെ അങ്ങ് ഇംഗ്ലണ്ടിൽ ജനരോഷമുയർന്നപ്പോൾ സ്ഥിതിഗതികൾ മെച്ചപ്പെടുത്തുവാനായി അയച്ചതായിരുന്നു ഡോക്ടർ ഗ്രേയെ.

ബ്രിട്ടീഷ്കാരോടുള്ള അവളുടെ വെറുപ്പ് അതിന്റെ മൂർദ്ധന്യത്തിലെത്തിയിരുന്നു. എങ്കിലും തന്റെ മുന്നിൽ വിവാഹാഭ്യർത്ഥനയുമായി വന്ന ഡോക്ടർ ഗ്രേയെ വിവാഹം കഴിയ്ക്കുവാൻ അവൾ തയ്യാറായി. വെറും ഇരുപത്തിയെട്ട് വയസ്സ് മാത്രമേയുണ്ടായിരുന്നു അന്നവൾക്ക്. ഭർത്താവും മകളും നഷ്ടപ്പെട്ട അവൾക്ക് ഒരു കൈത്താങ്ങിന് ആരും തന്നെയുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഉറ്റവരോ ഉടയവരോ ആയി ആരും തന്നെ… ഒരു ചില്ലിക്കാശ് പോലും അവളുടെ പേരിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല അന്ന്.

ഡോക്ടർ ഗ്രേ അവളെ ജീവന് തുല്യം സ്നേഹിച്ചുവെന്നതിൽ സംശയമേയുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവളേക്കാൾ പതിനഞ്ച് വയസ്സ് അധികമുണ്ടായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്.  വർഷങ്ങൾ കടന്ന് പോയതോടെ അവൾക്കും അദ്ദേഹത്തോട് ഒരളവിൽ സ്നേഹവും ബഹുമാനവും തോന്നിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു.

ലണ്ടൻ ബൈബിൾ സൊസൈറ്റിയുടെ കീഴിൽ ഒരു മെഡിക്കൽ മിഷണറി ആയി ജോലി നോക്കാൻ അദ്ദേഹം തീരുമാനിച്ചപ്പോൾ അവൾ എതിർത്തില്ല. അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം റൊഡേഷ്യയിലും കെനിയയിലും സുലുവിലും ഒക്കെ അവൾ സഞ്ചരിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജോലിയിൽ ഒരു സഹായിയായി അവൾ വർത്തിച്ചു.

1925 ൽ ഹൃദയാഘാതത്തെ തുടർന്ന് ഡോക്ടർ ഗ്രേ മരണമടഞ്ഞു. ജോവന്നയ്ക്ക് അപ്പോൾ അമ്പത്തിയൊന്ന് വയസായിരുന്നു. ശിഷ്ടകാലത്തെ അവളുടെ ജീവിതത്തിനായി ഡോക്ടർ ഗ്രേയുടെ അക്കൌണ്ടിൽ വെറും നൂറ്റിയമ്പത് പൌണ്ട് മാത്രമാണ് അവശേഷിച്ചിരുന്നത്. ജീവിതത്തിൽ ഏൽക്കേണ്ടി വന്ന മറ്റൊരു കനത്ത പ്രഹരം കൂടി. പക്ഷേ, ജീവിതം മുന്നോട്ട് തന്നെ നീങ്ങി. കേപ് ടൌണിൽ സേവനമനുഷ്ഠിച്ച് കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു ബ്രീട്ടീഷ് കുടുംബത്തിലെ കുട്ടികൾക്ക് ട്യൂഷൻ നൽകുന്ന ജോലി അവൾ സമ്പാദിച്ചു.

ഈ കാലയളവിലാണ് ബോവർ ദേശീയതയെ കുറിച്ച് അവൾ കൂടുതൽ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്. ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിൽ നിന്നും ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയെ മോചിപ്പിക്കുവാനുള്ള മുന്നേറ്റങ്ങൾ അന്നേ തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ആ സംഘടനകളുടെ യോഗങ്ങളിൽ അവൾ പങ്കെടുക്കുവാൻ തുടങ്ങി. അത്തരം ഒരു യോഗത്തിൽ വച്ചാണ് ജർമ്മൻ സിവിൽ എൻ‌ജിനീയറായ ഹാൻസ് മെയറെ അവൾ കണ്ടുമുട്ടുന്നത്.  തന്നേക്കാൾ പത്ത് വയസ്സ് കുറവായിരുന്നു അയാൾക്കെങ്കിലും ഒരു പ്രണയം പുഷ്പിക്കുവാൻ അതൊരു തടസ്സമായിരുന്നില്ല. തന്റെ ആദ്യവിവാഹത്തിന് ശേഷം ജീവിതത്തിൽ ഒരു പുരുഷനോട് ആത്മാർത്ഥമായ അടുപ്പം തോന്നിയത് അപ്പോഴായിരുന്നു.

യഥാർത്ഥത്തിൽ മെയർ, ജർമ്മൻ നേവൽ ഇന്റലിജൻസ് വിഭാഗത്തിന്റെ ഒരു ഏജന്റ് ആയിരുന്നു. ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയിലെ കേപ് ടൌണിൽ ബ്രിട്ടീഷ് നേവിയുടെ സന്നാഹങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള കഴിയുന്നത്ര വിവരങ്ങൾ ശേഖരിക്കുക എന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചുമതല. ഭാഗ്യവശാൽ ജോവന്ന ജോലി ചെയ്തിരുന്നത് ബ്രിട്ടീഷ് നേവിയിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ വസതിയിലായിരുന്നു. അതിനാൽ യാതൊരു ബുദ്ധിമുട്ടും കൂടാതെ തന്നെ വിലപ്പെട്ട പല രേഖകളും അദ്ദേഹത്തിന്റെ വസതയിൽ നിന്നും ഹാൻസ് മെയറിന് കൈമാറാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞു. അവയുടെ കോപ്പികൾ എടുത്തിട്ട് രേഖകളൊന്നു പോലും നഷ്ടപ്പെടാതെ  തിരിച്ചേൽപ്പിക്കുവാൻ മെയർ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.

താൻ ചെയ്യുന്ന   പ്രവൃത്തിയിൽ അവൾ ആഹ്ലാദം കണ്ടെത്തി. കാരണം, അവൾ അദ്ദേഹത്തെ അത്ര മാത്രം ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. എന്നാൽ അതിനേക്കാൾ ഉപരിയായി മറ്റൊരു കാരണവും കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു. ജീവിതത്തിലാദ്യമായി അവൾ ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണകൂടത്തിനെതിരായി എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുകയായിരുന്നു. തന്റെ ജീവിതത്തിലെ സകല യാതനകൾക്കും കാരണമായ ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യത്തിനെതിരായി  പ്രവർത്തിക്കുന്നതിൽ അവൾ അങ്ങേയറ്റം ആഹ്ലാദിച്ചു.

പിന്നീട് ഹാൻസ് മെയർ ജർമ്മനിയിലേക്ക് തിരിച്ച് പോയി. എന്നിട്ടും അവർ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം കത്തിടപാടുകളിലൂടെ തുടർന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. 1929 ലാണ് യൂറോപ്പിൽ ഒന്നാകെ സാമ്പത്തിക മാന്ദ്യത്തിന് തുടക്കം കുറിക്കുന്നത്. ലോകമൊന്നാകെ സാമ്പത്തിക പ്രശ്നങ്ങളിലേക്ക് കൂപ്പ് കുത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയം. എന്നാൽ ജോവന്ന ഗ്രേയുടെ ജീവിതത്തിൽ ശുക്രദശയുടെ  ആരംഭവും പേറിക്കൊണ്ട് ഒരു കത്ത് വന്നത് ആ അവസരത്തിലായിരുന്നു.

(തുടരും)