ഈഗിൾ ഹാസ് ലാന്റഡ് – 35

ഗ്രൌണ്ട് ഫ്ലോറിലെ ഇടനാഴിയിലൂടെ അവർ നടന്നെത്തിയത് ആ കെട്ടിടത്തിന്റെ പിൻഭാഗത്തേക്കാണ്. സ്റ്റീൽ ഹെൽമറ്റ് ധരിച്ച് മെഷീൻ ഗണ്ണുകളുമായി രണ്ട് ഗെസ്റ്റപ്പോ ഭടന്മാർ കാവൽ നിൽക്കുന്ന ഒരു ഇരുമ്പ് വാതിലിന് മുന്നിലാണ് ആ ഇടനാഴി അവസാനിച്ചത്.  

“ഇതെന്താ, ഇവിടെ വല്ല യുദ്ധവും നടക്കാൻ പോകുന്നുണ്ടോ…?” റാഡ്‌ൽ ആരാഞ്ഞു.

“ഇവിടെയെത്തുന്ന കസ്റ്റമേഴ്സിന് അല്പം മതിപ്പുളവാകാൻ വേണ്ടിയാണെന്ന് പറയാം…”   റോസ്മാൻ ഗൂഢാർത്ഥത്തിൽ പുഞ്ചിരിച്ചു.

തുറക്കപ്പെട്ട കവാടത്തിലൂടെ പടികളിറങ്ങി റോസ്മാൻ അദ്ദേഹത്തെ താഴോട്ട് നയിച്ചു.  ഇരുവശങ്ങളിലും മുറികളുള്ള ആ ഇടനാഴി വൈദ്യുതവിളക്കുകളെക്കൊണ്ട് ആവശ്യത്തിലധികം പ്രകാശമാനമായിരുന്നു. ഭംഗിയായി വെള്ളപൂശിയ ചുമരുകൾ. ഒരു കാര്യം അദ്ദേഹം ശ്രദ്ധിക്കാതിരുന്നില്ല. ഭയം ജനിപ്പിക്കും വിധം അവിടെങ്ങും നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന നിശ്ശബ്ദത.

“അപ്പോൾ നമുക്ക് ഇവിടെ തുടങ്ങാം…”   അടുത്തു കണ്ട മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്ന് ലൈറ്റിന്റെ സ്വിച്ച് ഓൺ ചെയ്തിട്ട് റോസ്മാൻ പറഞ്ഞു.

മൂന്ന് വശങ്ങളിലും വെള്ളപൂശിയിരിക്കുന്ന ആ സെല്ലിന്റെ ഒരു വശത്തെ ചുമർ പക്ഷേ പരുക്കൻ കോൺക്രീറ്റ് കൊണ്ടുള്ളതായിരുന്നു. ആ ചുമരിലാകട്ടെ, എന്തൊക്കെയോ ഉരഞ്ഞ പാടുകൾ എമ്പാടും കാണാനുണ്ട്. ആ ചുവരിനോട് അടുത്തായി സീലിങ്ങിൽ ഒരു ബീം ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ബീമിൽ നിന്നും തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന രണ്ട് ഇരുമ്പ് ചങ്ങലകൾ. ചങ്ങലയുടെ അറ്റത്ത് ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന കൊളുത്തുകളോടു കൂടിയ കോയിൽ സ്പ്രിങ്ങുകൾ.

“ഈ സംവിധാനം ഇവിടെ പ്രാവർത്തികമാക്കിയിട്ട് അധിക കാലമായിട്ടില്ല… പക്ഷേ, ഇതിന്റെ മെച്ചം അത്ര ചെറുതല്ല എന്നാണവർ പറയുന്നത്...”    സിഗരറ്റ് പാക്കറ്റ് പുറത്തെടുത്ത് ഒരെണ്ണം റാഡ്‌ലിന് നീട്ടിയിട്ട് റോസ്മാൻ പറഞ്ഞു.  “കുറച്ച് കടുപ്പം തന്നെയാണ് ഈ ശിക്ഷാരീതി… കുറ്റാരോപിതനായ വ്യക്തിയ്ക്ക് എന്താണ് പറയാനുള്ളതെന്ന് കേൾക്കുന്നതിന് പകരം ക്രൂരമായി പീഡിപ്പിച്ച് ഭ്രാന്തനാക്കുന്ന രീതി…”

“എന്താണത്…?”

“സംശയത്തിന്റെ നിഴലിൽ നിൽക്കുന്ന വ്യക്തിയെ ഈ കൊളുത്തുകളിൽ തൂക്കിയിടുന്നു… എന്നിട്ട് വൈദ്യുതി പ്രവഹിപ്പിക്കുന്നു… പിന്നെ ആ കോൺക്രീറ്റ് ചുമരിൽ ബക്കറ്റ് കണക്കെ വെള്ളം കോരി ഒഴിക്കുന്നു… വൈദ്യുതപ്രവാഹമേറ്റ് പിടയുന്ന ഇര ജീവന്മരണ പോരാട്ടത്തിൽ ആ ചുമരിൽ പിടിക്കാനൊരുങ്ങുമ്പോൾ വെള്ളത്തിന്റെ നനവ് ഇലക്ട്രിക്ക് ഷോക്കിന്റെ വീര്യം കൂട്ടുന്നു… ചുവരിന്നടുത്ത് ചെന്ന് നോക്കിയാൽ താങ്കൾക്ക് അത് കാണാൻ കഴിയും…”

റാഡ്‌ൽ ആ കോൺക്രീറ്റ് ചുവരിന്നരികിലേക്ക് ചെന്നു. മരണവെപ്രാളത്തിൽ പിടയുന്ന ഇരകൾ മാന്തിപ്പറിച്ച അടയാളങ്ങളായിരുന്നു ആ പരുക്കൻ ചുമരിൽ എമ്പാടും.

“ഇത്രയും ക്രൂരമായ, മനുഷ്യത്വരഹിതമായ ചോദ്യം ചെയ്യലിൽ നിങ്ങൾ അഭിമാനം കൊള്ളുന്നുണ്ടാവും അല്ലേ…?” 

“രോഷം കൊള്ളേണ്ട, ഹെർ ഓബർസ്റ്റ്… ഇവിടെ അതൊന്നും വിലപ്പോവില്ല… പല ജനറൽമാരെയും ഞാനിവിടെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്… മുട്ട് കുത്തി നിന്ന് തങ്ങളുടെ ജീവന് വേണ്ടി യാചിക്കുന്നത്…” റോസ്മാൻ സഹതാപപൂർവം പുഞ്ചിരിച്ചു.

“ഇനി എന്താണ് താങ്കളെ ഞാൻ കാണിക്കേണ്ടത്…?”  വാതിലിന് നേർക്ക് തിരിഞ്ഞ് നടന്നുകൊണ്ട് റോസ്മാൻ ചോദിച്ചു.

“നത്തിങ്ങ്… താങ്ക് യൂ…”  റാഡ്‌ൽ പറഞ്ഞു. “നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ നയം വ്യക്തമാക്കിയല്ലോ… അതിനായിരുന്നല്ലോ എന്നെ ഇവിടെ കൊണ്ട് വന്ന് ഇതെല്ലാം കാണിച്ച് തന്നത്…?  ധാരാളം… വേറെ ഒന്നും ഇനി കാണണമെന്നില്ല… നമുക്ക് തിരിച്ച് പോകാം…”

“താങ്കളുടെ ഇഷ്ടം പോലെ, ഹെർ ഓബർസ്റ്റ്…”  റോസ്മാൻ ചുമലിളക്കി. പിന്നെ ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്ത് അദ്ദേഹത്തെ പുറത്തേക്ക് ആനയിച്ചു.

(തുടരും)