ഈഗിൾ ഹാസ് ലാന്റഡ് – 73

ഹോബ്സ് എന്റ് എസ്റ്റേറ്റിൽ നിന്നും വയൽ മുറിച്ച് കടന്ന് ഡെവ്‌ലിൻ ആ ചെറിയ കുന്നിന്റെ മുകളിലേക്ക് കയറി. അവിടെ നിന്നും ഇറക്കമിറങ്ങി എത്തുന്നിടത്താണ് മോളിയുടെ വീട്. അദ്ദേഹം ആകാംക്ഷയോടെ അങ്ങോട്ട് നോക്കി. മോളിയും ലെയ്ക്കർ ആംസ്ബിയും കൂടി കളപ്പുരയുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നടുക്കുന്നത് അപ്പോഴാണദ്ദേഹത്തിന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്. എന്നാൽ അടുത്ത നിമിഷം ലെയ്ക്കർ ആംസ്ബി എടുത്തെറിഞ്ഞത് പോലെ ദൂരേയ്ക്ക് തെറിച്ച് നിലത്ത് വീഴുന്നതും കളപ്പുരയുടെ വലിയ വാതിൽ വലിച്ചടയുന്നതും കണ്ട ഡെവ്‌ലിൻ അപകടം മണത്തു. കൈയിൽ പുകഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന സിഗരറ്റ് ദൂരേയ്ക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് അദ്ദേഹം അവിടം ലക്ഷ്യമാക്കി ഓടി.

മോളിയുടെ പുരയിടത്തിന്റെ വേലി ചാടിക്കടന്ന് ഡെവ്‌ലിൻ കളപ്പുരയുടെ അരികിലെത്തുമ്പോൾ ഫാദർ വെറേക്കറും മിസ്സിസ് പ്രിയോറും അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു.

“ആർതർ… കതക് തുറക്കൂ… വിഡ്ഢിത്തരം കാണിക്കാതിരിക്കൂ…”  ഫാദർ വെറേക്കർ തന്റെ വടി കൊണ്ട് കളപ്പുരയുടെ വാതിലിൽ തുരുതുരെ അടിച്ചുകൊണ്ട് അലറി.

എന്നാൽ മോളിയുടെ നിസ്സഹായമായ നിലവിളി മാത്രമായിരുന്നു മറുപടി.

“എന്താണിവിടെ നടക്കുന്നത്…?”  ഡെവ്‌ലിൻ ആരാഞ്ഞു.

“സെയ്മൂറാണ് അകത്ത്…  മോളിയെയും ഉള്ളിലാക്കി കതക് കുറ്റിയിട്ടിരിക്കുകയാണ് അയാൾ…” ലെയ്ക്കർ മൂക്ക് പൊത്തിപ്പിടിച്ചിരുന്ന കൈലേസിൽ നിറയെ രക്തം പുരണ്ടിരുന്നു.

ഡെവ്‌ലിൻ തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് ചുമലുകൊണ്ട് കതകിൽ ഇടിച്ചു നോക്കി. പക്ഷേ, സമയം മെനക്കെടുത്തുകയാണെന്നല്ലാതെ അതുകൊണ്ട് ഒരു കാര്യവുമില്ലെന്ന് അടുത്ത നിമിഷം തന്നെ അദ്ദേഹത്തിന് മനസ്സിലായി. മറ്റെന്താണൊരു വഴി എന്ന ചിന്തയിൽ ചുറ്റിനും നോക്കുമ്പോഴാണ് വീണ്ടും മോളിയുടെ രോദനം മുഴങ്ങിയത്. പെട്ടെന്നാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകൾ ലെയ്ക്കർ അവിടെ കൊണ്ടുവന്നിട്ടിരുന്ന ട്രാക്റ്ററിൽ ഉടക്കിയത്. അതിന്റെ എൻ‌ജിൻ ഇപ്പോഴും റണ്ണിങ്ങിലാണ്. മറ്റൊന്നുമാലോചിച്ചില്ല, ഡെവ്‌ലിൻ അതിന് നേർക്ക് പാഞ്ഞ് ചാടിക്കയറി സീറ്റിൽ ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു. അടുത്ത ഞൊടിയിൽ ഗിയർ ലിവർ തട്ടി ആക്സിലറേറ്റർ ആഞ്ഞ് ചവിട്ടി. വെടിയുണ്ട കണക്കെ ട്രാക്റ്റർ മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു. പിന്നിൽ ഘടിപ്പിച്ചിരുന്ന ട്രെയ്ലർ ആടിയുലഞ്ഞ് അതിലുണ്ടായിരുന്ന കിഴങ്ങുകൾ ഇരുവശങ്ങളിലേക്കും ചിതറിവീണു. അമ്പരപ്പിക്കുന്ന വേഗതയോടെ മുന്നോട്ട് പാഞ്ഞ ട്രാക്റ്ററിന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് വെറേക്കറും മിസ്സിസ് പ്രിയോറും ലെയ്ക്കറും മുടിനാരിഴയ്ക്കാണ് ഒഴിഞ്ഞ് മാറി രക്ഷപെട്ടത്. അടുത്ത നിമിഷം ആ വലിയ വാതിൽ ഇടിച്ചു തകർത്ത് കൊണ്ട് ട്രാക്റ്റർ കളപ്പുരയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് പാഞ്ഞു കയറി.

ഉള്ളിലെത്തിയതും ഡെവ്‌ലിൻ ബ്രെയ്ക്ക് ആഞ്ഞ് ചവിട്ടി. മോളി അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു… തട്ടിൻ‌പുറത്ത്… മുകളിലേക്ക് കയറുവാനായി ഗോവണി ചുമരിലേക്ക് എടുത്ത് വയ്ക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന സെയ്മൂർ… മുകളിൽ കയറിപ്പറ്റിയതിന് ശേഷം അവൾ അത് താഴേയ്ക്ക് ചവിട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചതാണെന്ന് വ്യക്തം. ഡെവ്‌ലിൻ എൻ‌ജിൻ ഓഫ് ചെയ്തു. സെയ്മൂർ തിരിഞ്ഞ് അന്ധാളിപ്പോടെ അദ്ദേഹത്തെ നോക്കി.

“ബാസ്റ്റർഡ്… നിന്നെ ഞാൻ…” ഡെവ്‌ലിൻ അലറി.

അപ്പോഴേക്കും ഫാദർ വെറേക്കർ മുടന്തിക്കൊണ്ട് ഉള്ളിലേക്കെത്തി. “വേണ്ട ഡെവ്‌ലിൻ… അയാളെ ഒന്നും ചെയ്യണ്ട… ഇതെനിക്ക് വിട്ടു തരൂ…”  പിന്നെ സെയ്മൂറിന് നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു. “ആർതർ… അവളെ ഒന്നും ചെയ്യരുത്… പറയുന്നത് കേൾക്കൂ…”

എന്നാൽ സെയ്മൂർ ആകട്ടെ, അവർ രണ്ടുപേരും പറഞ്ഞത് കേട്ടതായി ഭാവിച്ചതേയില്ല. അവർ അവിടെയുണ്ടെന്ന ചിന്ത പോലുമില്ലാതെ അയാൾ മുകളിലേക്ക് കയറുവാനാരംഭിച്ചു. അത് കണ്ട ഡെവ്‌ലിൻ ട്രാക്റ്ററിൽ നിന്ന് ചാടിയിറങ്ങി ഗോവണിയുടെ അരികിലെത്തി അതിന്റെ അടിഭാഗത്ത് ആഞ്ഞ് ചവിട്ടി. ഗോവണിയുടെ പാതിയിലെത്തിയിരുന്ന സെയ്മൂർ അവിടെ നിന്നും താഴേയ്ക്ക് പതിച്ചു. ഒരു നിമിഷത്തോളം ആ കിടപ്പ് കിടന്ന അയാൾ തലയൊന്ന് കുടഞ്ഞ് കണ്ണുകൾ തുറന്നു.

ആയാസത്തോടെ എഴുന്നേറ്റ സെയ്മൂറിനരികിലേക്ക് ഫാദർ വെറേക്കർ നീങ്ങി. “ആർതർ… നിന്നോട് പറഞ്ഞില്ലേ…? പുറത്ത് കടക്കൂ…”

  

എന്നാൽ അയാൾ ദ്വേഷ്യത്തോടെ ഫാദർ വെറെക്കറെ പിടിച്ച് ദൂരേയ്ക്ക് തള്ളി. അദ്ദേഹം നിയന്ത്രണം വിട്ട് ഒരു വശത്തേക്ക് ചരിഞ്ഞ് വീണു.

“ഡെവ്‌ലിൻ …!  കൊല്ലും ഞാൻ നിന്നെ…”  

അടിക്കുവാനായി ഇരു കൈകളും വിടർത്തി ആക്രോശിച്ചുകൊണ്ട് സെയ്മൂർ മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു. ഡെവ്‌ലിനാകട്ടെ അയാളുടെ മുന്നിൽ നിന്നും വളരെ വിദഗ്ദ്ധമായി ഒഴിഞ്ഞുമാറി.  സകലശക്തിയുമെടുത്ത് മുന്നോട്ട് വന്ന അയാൾ അതിനാൽ അതേ വേഗതയോടെ പോയി ട്രാക്റ്ററിൽ ചെന്നിടിച്ച് നിന്നു. ആ തക്കം നോക്കി ഡെവ്‌ലിൻ അയാളുടെ നാഭിയുടെ ഇരുവശവുമായി ഒന്നിനു പിറകേ ഒന്നായി രണ്ട് പ്രഹരങ്ങളേൽപ്പിച്ചു. അതിന്റെ വേദനയിൽ സെയ്മൂർ അലറി വിളിച്ചു.

എന്നാൽ പൂർവ്വാധികം ശക്തിയോടെ ആക്രോശിച്ചു കൊണ്ട് അയാൾ വീണ്ടും ഡെവ്‌ലിന് നേർക്ക് കുതിച്ചു. ഡെവ്‌ലിൻ ബുദ്ധിപൂർവ്വം വലതുകൈ കൊണ്ട് ഇടിക്കാനൊരുങ്ങുന്നത് പോലെ ഭാവിച്ച് ഇടതു മുഷ്ടി ചുരുട്ടി അയാളുടെ വായ് നോക്കി മോശമല്ലാത്ത ഒരു ഇടി നൽകി. അയാളുടെ ചുണ്ടുകൾ പൊട്ടി രക്തം പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചു. ഒട്ടും താമസിയാതെ തന്നെ വലത് മുഷ്ടി ചുരുട്ടി അയാളുടെ വാരിയെല്ലിന് താഴെ ഒരെണ്ണം കൂടി… മരത്തിൽ കോടാലി പതിക്കുന്ന പോലുള്ള ശബ്ദം…

തീ ചിതറുന്ന കണ്ണുകളുമായി ഇടിക്കുവാൻ അലറിയടുത്ത സെയ്മൂറിൽ നിന്നും താഴോട്ട് കുനിഞ്ഞ് ഡെവ്‌ലിൻ വിദഗ്ദ്ധമായി ഒഴിഞ്ഞുമാറി. ഒപ്പം വാരിയെല്ലിന് താഴെ നോക്കി വീണ്ടും ഒന്നു കൂടി കൊടുത്തു. “ഇതു കണ്ടോ ഫാദർ… കൃത്യസമയം നോക്കി കാലുകൊണ്ട്  വേണ്ടിടത്ത് വേണ്ട പോലെ കൊടുക്കുക… അതാണിതിന്റെ രഹസ്യം… കോളേജിൽ പഠിച്ചിരുന്ന കാലത്ത് ‘ഹോളി ട്രിനിറ്റി’ എന്നായിരുന്നു ഈ സൂത്രത്തെ ഞങ്ങൾ വിളിച്ചിരുന്നത്… കുറച്ചൊന്നുമല്ല ഈ വിദ്യ ഞങ്ങളെ സഹായിച്ചത്…”

സെയ്മൂറിന്റെ കാൽമുട്ടിന്റെ ചിരട്ടയുടെ തൊട്ട് താഴെയായി ഡെവ്‌ലിൻ ആഞ്ഞൊരു ചവിട്ട് കൊടുത്തു. ഭീമാകാരനായ അയാൾ വേദനയോടെ അലറിക്കൊണ്ട് വേച്ച് വേച്ച് മുന്നോട്ട് കുനിയവേ കാൽമുട്ട് കൊണ്ട് അയാളുടെ മുഖം നോക്കി നല്ലൊരു താങ്ങും കൂടി കൊടുത്തു ഡെവ്‌ലിൻ. അതോടെ പിറകോട്ട് തെറിച്ച അയാൾ കളപ്പുരയുടെ വാതിലിലൂടെ മുറ്റത്തെ മണ്ണിലേക്ക് മലർന്നടിച്ച് വീണു. എന്നിട്ടും അയാൾ അവിടെ നിന്നും പതുക്കെ എഴുന്നേറ്റ് പോരിന് നിൽക്കുന്ന കാളയെപ്പോലെ മുഖം നിറയെ ചോരയുമായി ആടിയാടി നിന്നു.

“എപ്പോഴാ തറ പറ്റുക എന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല അല്ലേ ആർതർ…? അല്ലെങ്കിലും ഒരു പയറുമണിയോളം മാത്രം തലച്ചോറുള്ളവന് എങ്ങനെയാ അതൊക്കെ അറിയാൻ പറ്റുക…” ഡെവ്‌ലിൻ അയാളെ കളിയാക്കുന്ന മട്ടിൽ ചുവട് വച്ചു.

അടുത്ത ആക്രമണത്തിനായി ഡെവ്‌ലിൻ വലതുകാൽ ഉയർത്തി. എന്നാൽ അപ്രതീക്ഷിതമായാണ് മണ്ണിൽ കാൽ തെന്നി മുട്ടുകുത്തി അദ്ദേഹം വീണത്. തക്കം നോക്കിയിരുന്ന സെയ്മൂർ അവസരം മുതലാക്കി. ഡെവ്‌ലിന്റെ നെറ്റിത്തടം നോക്കി ശക്തിയായ ഒരു പ്രഹരം നൽകി. ഡെവ്‌ലിൻ പിറകോട്ട് മലർന്നടിച്ച് വീണു.  അതുകണ്ട മോളി നിലവിളിച്ചു കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് കുതിച്ച് സെയ്മൂറിന്റെ മുഖത്ത് അള്ളിപ്പിടിച്ചു. എന്നാൽ അനായാസം അവളെ ദൂരേയ്ക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞിട്ട് ഡെവ്‌ലിനെ ചവിട്ടിയരയ്ക്കുവാനായി അയാൾ കാലുയർത്തി. ഡെവ്‌ലിനാകട്ടെ ആ കാലിൽ പിടുത്തമിട്ട് ഒരു വശത്തേക്ക് ശക്തിയായി തിരിച്ചു. അടി തെറ്റിയ സെയ്മൂർ വീണ്ടും മലർന്നടിച്ച് വീണു.

എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ച സെയ്മൂറിന് നേർക്ക് ഡെവ്‌ലിൻ നടന്നടുത്തു. ഇപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് സ്വതസിദ്ധമായ ആ പുഞ്ചിരിയുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതുവരെ കാണാത്ത പരുഷഭാവം… “ഓൾ റൈറ്റ് ആർതർ… എന്നാലിനി കളിയിലേക്ക് കടക്കാം നമുക്ക് …  നിന്റെ ചോര കുടിക്കുവാൻ ദാഹിക്കുന്നു എനിക്ക്… വാ… ”

സെയ്മൂർ വീണ്ടും അദ്ദേഹത്തിന് നേർക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു. ഡെവ്‌ലിൻ പിടി കൊടുക്കാതെ അയാൾക്ക് ചുറ്റും വട്ടമിട്ട് ഓടി. സെയ്മൂറിന്റെ ഭീമാകാരമായ പ്രഹരങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞുമാറുന്നതിൽ ഡെവ്‌ലിൻ പൂർണ്ണമായും വിജയിച്ചു. ഒപ്പം തന്നെ മുഷ്ടി ചുരുട്ടി അയാളുടെ മുഖം നോക്കി  വീണ്ടും വീണ്ടും പ്രഹരിക്കുകയും ചെയ്തു. സെയ്മൂറിന്റെ മുഖമാകെ രക്തത്തിൽ കുളിച്ചു.

കളപ്പുരയുടെ വാതിലിനരികിലുണ്ടായിരുന്ന പഴയ ഡ്രമ്മിലെ വെള്ളത്തിലേക്ക് ഡെവ്‌ലിൻ അയാളുടെ തല മുക്കിപ്പിടിച്ചിട്ട് പുറത്തെടുത്തു. 

“ഇനി നീ ഞാൻ പറയുന്നത് കേട്ടോണം, ബാസ്റ്റർഡ്… !  ഇനി ആ പെണ്ണിനെ തൊടാനോ ശല്യപ്പെടുത്താനോ തുനിഞ്ഞാൽ… നിന്റെ തല ഞാൻ അരിയും… മനസ്സിലായോ?...”  അയാളുടെ വാരിയെല്ല് നോക്കി അദ്ദേഹം ഒന്നു കൂടി കൊടുത്തു. വേദനയാൽ സെയ്മൂർ ഞരങ്ങി. അയാളുടെ കൈകൾ സ്വാധീനമില്ലാത്തത് പോലെ താഴേക്ക് തൂങ്ങി.

“ഇനിയങ്ങോട്ട്… നീ ഇരിക്കുന്നിടത്ത് ഞാനെങ്ങാനും വരാനിടയായാൽ… ആ നിമിഷം നീയവിടെ നിന്നെഴുന്നേറ്റ് സ്ഥലം കാലിയാക്കുന്നു… മനസ്സിലായല്ലോ…?”

അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഷ്ടി വീണ്ടും രണ്ട് തവണ സെയ്മൂറിന്റെ താടിയെല്ലിൽ പതിച്ചു. സെയ്മൂർ വെള്ളം നിറച്ച ഡ്രമ്മിന് മുകളിലേക്ക് പതിച്ച് ഉരുണ്ട് പിറകോട്ട് മലർന്നു.

ഡെവ്‌ലിൻ അയാളുടെ മുഖം വീണ്ടും വെള്ളത്തിലേക്ക് മുക്കിപ്പിടിച്ചു. ശ്വാസം കിട്ടാതെ പിടയുവാൻ തുടങ്ങിയതും അദ്ദേഹം അയാളുടെ തല മുകളിലേക്കുയർത്തി. മോളിയും ഫാദർ വെറേക്കറും അദ്ദേഹത്തിനരികിൽ വന്ന് സെയ്മൂറിനെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.

“മൈ ഗോഡ്…!  താങ്കൾ അയാളെ കൊന്നേനെ ഇപ്പോൾ…”  ഫാദർ വെറേക്കർ പറഞ്ഞു.

“നിർഭാഗ്യവശാൽ അത് സംഭവിച്ചില്ല…”  ഡെവ്‌ലിൻ പറഞ്ഞു.

അത് ശരിയാണെന്ന് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്താനെന്ന വണ്ണം സെയ്മൂർ ഒന്ന് ഞരങ്ങിയിട്ട് എഴുന്നേറ്റിരിക്കുവാൻ ശ്രമം നടത്തി. അപ്പോഴാണ് മിസ്സിസ് പ്രിയോർ ഒരു ഇരട്ടക്കുഴൽ തോക്കുമായി വീടിനുള്ളിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്നത്.

“ഫാദർ… ഇയാളെയും വിളിച്ചുകൊണ്ട് ഇവിടെ നിന്ന് പോകുന്നുണ്ടോ…? ഇയാളുടെ തലതിരിഞ്ഞ തലച്ചോറ് നേരെയാവുമ്പോൾ പറഞ്ഞേക്ക്… എന്റെ മോളെ ഇനിയും ശല്യപ്പെടുത്താനായി ഈ വഴി വന്നാൽ പട്ടിയെപ്പോലെ വെടിവച്ചു കൊല്ലുമെന്ന്…”

ലെയ്ക്കർ ആംസ്ബി അവിടെ കണ്ട പഴയ ബക്കറ്റ് എടുത്ത് ഡ്രമ്മിൽ മുക്കി വെള്ളം നിറച്ച് സെയ്മൂറിന്റെ തലയിലൂടെ ഒഴിച്ചു. “ഇതാ പിടിച്ചോ ആർതർ… മാമോദീസ മുങ്ങിയതിന് ശേഷമുള്ള നിങ്ങളുടെ ആദ്യത്തെ കുളിയായിരിക്കും...”

ഡ്രമ്മിന്റെ അരികിൽ പിടിച്ച് ഞരങ്ങിക്കൊണ്ട് സെയ്മൂർ എഴുന്നേൽക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചു.

“ലെയ്ക്കർ… എന്നെയൊന്ന് സഹായിക്കൂ… ഇയാളെ കൊണ്ടുപോകാം നമുക്ക്…” ഫാദർ പറഞ്ഞു.

അവർ രണ്ടു പേരും കൂടി ഇരുവശങ്ങളിലുമായി അയാളെ താങ്ങിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ട് കാറിന് നേർക്ക് നടന്നു.  

പെട്ടെന്നാണ് ഡെവ്‌ലിന് ഭൂമി കീഴ്മേൽ മറിയുന്നത് പോലെ തോന്നിയത്. അദ്ദേഹം കണ്ണുകളടച്ചു. മോളിയുടെ പരിഭ്രമത്തോടെയുള്ള നിലവിളി കേട്ടതും അവളുടെ ചുമലിലേക്ക് കുഴഞ്ഞ് വീഴുന്നതും അദ്ദേഹത്തിന് ഓർമ്മയുണ്ട്. അടുത്ത നിമിഷം ബോധം മറഞ്ഞ അദ്ദേഹത്തെ അവളും മാതാവും കൂടി ഇരുവശങ്ങളിലുമായി താങ്ങി വീടിനുള്ളിലേക്ക് എത്തിച്ചു.

കണ്ണ് തുറന്ന ഡെവ്‌ലിൻ കണ്ടത് താൻ അടുക്കളയിൽ നെരിപ്പോടിനരികിലുള്ള കസേരയിൽ മോളിയുടെ മാറിൽ മുഖം ചേർത്ത് ചാരിയിരിക്കുന്നതാണ്. ഒരു നനഞ്ഞ തുണി അദ്ദേഹത്തിന്റെ നെറ്റിത്തടത്തിൽ ചേർത്ത് പിടിച്ചിട്ടുണ്ടവൾ.

“ഓ, എനിക്കിപ്പോൾ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല…എല്ലാം ശരിയായി… ” അദ്ദേഹം അവളോട് പറഞ്ഞു.

ശബ്ദം കേട്ട അവൾ മുഖം താഴ്ത്തി അദ്ദേഹത്തെ നോക്കി. ഉത്ക്കണ്ഠാകുലമായിരുന്നു അവളുടെ മുഖം.  “ദൈവമേ… ഞാൻ വിചാരിച്ചു അയാൾ നിങ്ങളുടെ തല അടിച്ച് തകർത്തുവെന്ന്…”

അവളുടെ ആകാംക്ഷയും ഉത്ക്കണ്ഠയും അദ്ദേഹം ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു. പിന്നെ തികച്ചും ഗൌരവത്തോടെ പറഞ്ഞു. “എന്റെ ഒരു ദൌർബല്യമാണത്… തുടർച്ചയായുണ്ടാകുന്ന കടുത്ത സമ്മർദ്ദങ്ങൾക്ക് ശേഷം പലപ്പോഴും ഞാൻ ബോധരഹിതനാകാറുണ്ട്… പ്രകാശം അണയുന്നത് പോലെ… എന്തോ… ഒരു മാനസിക പ്രശ്നമാണത്…”

“എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല… നിങ്ങളെന്താണീ പറയുന്നത്…?” അവൾ കുഴങ്ങി.

“സാരമില്ല… എല്ലാം ശരിയാവും… കുറച്ച് നേരം കൂടി നിന്റെ അഴക് കണ്ട് തല ചായ്ച്ച് ഞാനങ്ങനെ കിടന്നോട്ടെ...”

മുഖം താഴ്ത്തി തന്റെ മാറിലേക്ക് നോക്കി ലജ്ജയോടെ അവൾ അടിവസ്ത്രത്തിന്റെ മുൻഭാഗത്തെ കീറൽ പൊത്തിപ്പിടിച്ചു.  “യൂ ഡെവിൾ…”

“നോക്കൂ… കാര്യത്തോടടുക്കുമ്പോൾ എനിക്കും ആർതറിനും വലിയ വ്യത്യാസമൊന്നുമില്ല അല്ലേ…?” അദ്ദേഹം മന്ദഹസിച്ചു.

സ്നേഹപൂർവ്വം അവൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇരുകണ്ണുകൾക്കുമിടയിലായി പതുക്കെ തട്ടി. “മുതിർന്ന ഒരു മനുഷ്യനിൽ നിന്ന് ഇതുപോലെ ഒരു വിഡ്ഢിത്തം ഞാനെന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇതുവരെ കേട്ടിട്ടില്ല…”

വൃത്തിയുള്ള ഒരു ഏപ്രൺ അരയിൽ ചുറ്റിക്കൊണ്ട് മിസ്സിസ് പ്രിയോർ അടുക്കളയിലേക്ക് വന്നു. “മകനേ… ആ അടിപിടിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ട് നല്ല വിശപ്പുണ്ടായിരിക്കുമല്ലോ ഇപ്പോൾ…? മാംസം പാകം ചെയ്തതും പൊട്ടറ്റോ പൈയും എടുക്കട്ടേ ഞാൻ…?”

ഡെവ്‌ലിൻ മുഖമുയർത്തി മോളിയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. പിന്നെ മിസ്സിസ് പ്രിയോറിനോട് പറഞ്ഞു. “വളരെ നന്ദി മാഡം… സത്യം പറഞ്ഞാൽ… ഞാൻ എന്തിനും തയ്യാറാണെന്ന് പറയുകയായിരിക്കും അതിന്റെ ശരി…”

മോളിക്ക് ചിരി നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് താലോലിച്ചിട്ട് അമ്മയെ സഹായിക്കുവാനായി അവൾ പതുക്കെ എഴുന്നേറ്റു.

(തുടരും)


അടുത്ത ലക്കത്തിനായി ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...