ഈഗിൾ ഹാസ് ലാന്റഡ് – 75

രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധകാലത്ത് ജർമ്മൻ പാരാട്രൂപ്പേഴ്സ് തങ്ങളുടെ ബ്രിട്ടീഷ് എതിരാളികളിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്ഥരായിരുന്നത് പ്രധാനമായും ഒരു കാര്യത്തിലായിരുന്നു. അവർ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന പാരച്യൂട്ടിന്റെ പ്രത്യേകതയിൽ.

ജർമ്മൻ എയർഫോഴ്സായ ലുഫ്ത്‌വെയ്ഫിലെ പൈലറ്റുകൾക്കും സഹപ്രവർത്തർക്കും കൊടുത്തിരുന്ന തരത്തിലുള്ള പാരച്യൂട്ടുകളായിരുന്നില്ല ജർമ്മൻ പാരാട്രൂപ്പേഴ്സിന് നൽകിയിരുന്നത്. ഷ്‌റൂഡ് ലൈൻസിന്റെ ഹാർനെസ്സുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന സ്ട്രാപ്പുകൾ അതിനുണ്ടായിരുന്നില്ല. പകരം പാരച്യൂട്ട് പായ്ക്കുമായി നേരിട്ടായിരുന്നു ഷ്‌റൂഡ് ലൈൻസ് ബന്ധിപ്പിച്ചിരുന്നത്. അതിനാൽ തന്നെ പാരച്യൂട്ട് ജമ്പിങ്ങ് രീതി മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു.

തങ്ങൾക്ക് പരിചിതമല്ലാത്ത ബ്രിട്ടീഷ് പാരച്യൂട്ടുകളായിരിക്കും ദൌത്യത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുക എന്നതിനാൽ അതിന്റെ പ്രവർത്തനരീതികൾ അടുത്തറിയുവാനായി ലാന്റ്സ്‌വൂർട്ട് എയർഫീൽഡിലെ ഫാം ഹൌസിന് പിന്നിലെ മൈതാനത്തിൽ ഞായറാഴ്ച്ച രാവിലെ സ്റ്റെയ്നർ ഒരു ഡെമോൺസ്ട്രേഷൻ സംഘടിപ്പിച്ചു.

സ്റ്റെയ്നറുടെ മുന്നിൽ ആ ദൌത്യസംഘം അർദ്ധവൃത്താകൃതിയിൽ അണിനിരന്നു. മറ്റ് അംഗങ്ങളെപ്പോലെ ഓവറോളും ജമ്പ് ബൂട്ട്സും ധരിച്ച പ്രെസ്റ്റൺ ആയിരുന്നു നടുവിൽ. സ്റ്റെയ്നറുടെ ഇരുവശങ്ങളിലുമായി റിട്ടർ ന്യുമാനും ബ്രാൺ‌ഡ്ടും അവരെ അഭിമുഖീകരിച്ച് നിന്നു.

സ്റ്റെയനർ ആരംഭിച്ചു.

“ഈ ദൌത്യത്തെക്കുറിച്ച് ഞാൻ മുമ്പ് വിശദീകരിച്ചിരുന്നു… ബ്രിട്ടന്റെ സ്പെഷൽ എയർ സർവീസിന് കീഴിലുള്ള പോളിഷ് യൂണിറ്റിലെ അംഗങ്ങളായി വേഷപ്രച്ഛന്നരായാണ് നാം അവിടെ ഇറങ്ങാൻ പോകുന്നത്… അതിനാൽ തന്നെ ബ്രിട്ടീഷ് എയർബോൺ ഫോഴ്സ് ഉപയോഗിക്കുന്ന സ്റ്റാൻഡാർഡ് പാരച്യൂട്ടുകളായിരിക്കും നമ്മളും ഉപയോഗിക്കുക...”  അദ്ദേഹം ന്യുമാന് നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു. “റിട്ടർ… ഇവർക്ക് വേണ്ട പരിശീലനം കൊടുത്ത് തുടങ്ങിക്കോളൂ…”

ബ്രാൺ‌ഡ്ട് ഒരു പാരച്യൂട്ട് പായ്ക്ക് എടുത്ത് ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചു. റിട്ടർ ന്യുമാൻ വിവരണം നൽകുവാനാരംഭിച്ചു.

“ബ്രിട്ടീഷ് എയർബോൺ ഫോഴ്സ് ഉപയോഗിക്കുന്ന എക്സ് ടൈപ്പ് പാരച്യൂട്ടാണിത്… ഏതാണ്ട് ഇരുപത്തിയെട്ട് പൌണ്ടോളം ഭാരം വരും ഇതിന്… ഹെർ ഓബർസ്റ്റ് പറഞ്ഞത് പോലെ നമ്മുടേതിൽ നിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തം…”

റിപ്പ് കോഡിന്റെ കെട്ടഴിച്ച് ബ്രാൺ‌ഡ്ട് പായ്ക്ക് തുറന്ന് കാക്കി നിറത്തിലുള്ള പാരച്യൂട്ട് പുറത്തെടുത്തു. ന്യുമാൻ വിശദീകരണം തുടർന്നു.  “ഷ്‌റൂഡ് ലൈൻസ് ഹാർനെസ്സുമായി ഷോൾഡർ സ്ട്രാപ്പ് വഴി ബന്ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് നോക്കൂ… ലുഫ്ത്‌വെയ്ഫ് വൈമാനികർ ഉപയോഗിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ളവയുമായി ഒരു വ്യത്യാസവുമില്ല…”

“ഇതിന്റെ പ്രധാന ഗുണമെന്ന് പറയാവുന്നത് ഇതാണ്… പാരച്യൂട്ടിന്റെ ഗതി നിങ്ങൾക്ക് ഒരളവ് വരെ നിയന്ത്രിക്കാൻ സാധിക്കും… നാം ഇതുവരെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതിന് ആ സൌകര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല…” സ്റ്റെയ്നർ കൂട്ടിച്ചേർത്തു.

“വേറൊരു കാര്യം…” ന്യുമാൻ തുടർന്നു. “നമ്മൾ സാധാരണ ഉപയോഗിക്കുന്ന പാരച്യൂട്ടുകൾക്ക് വളരെ ഉയർന്ന സെന്റർ ഓഫ് ഗ്രാവിറ്റിയാണുള്ളത്… അതിനാൽ തന്നെ ഷ്‌റൂഡ് ലൈൻസിനുള്ളിൽ അകപ്പെട്ട് മിക്കവാറും കമഴന്ന നിലയിലായിരിക്കും നാം നിലം പതിക്കുക… എന്നാൽ ഈ എക്സ് ടൈപ്പ് പാരച്യൂട്ടിൽ സ്റ്റാൻഡിങ്ങ് പൊസിഷനിൽ തന്നെ നിങ്ങൾക്ക് നിലം തൊടുവാൻ കഴിയും… അതെങ്ങനെയെന്നാണ് നാം ഇവിടെ പരിശീലിക്കുവാൻ പോകുന്നതും…”

ന്യുമാൻ ബ്രാൺ‌ഡ്ടിന് നേർക്ക് തലയാട്ടി.

“ശരി… എല്ലാവരും തയ്യാറായിക്കോളൂ…”  ബ്രാൺ‌ഡ്ട് പറഞ്ഞു.

ഫാം ഹൌസിന്റെ അറ്റത്തായി ഏതാണ്ട് പതിനഞ്ച് അടി ഉയരത്തിൽ ഒരു തട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിന് മുകളിൽ വിലങ്ങനെ ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഇരുമ്പ് ബീമിലെ വളയത്തിലൂടെ കടത്തിയിരിക്കുന്ന കയറിന്റെ ഒരറ്റത്ത് ഒരു എക്സ് ടൈപ്പ് പാരച്യൂട്ടിന്റെ ഹാർനെസ്സ് കൊളുത്തിയിട്ടിരിക്കുന്നു.

“പാരച്യൂട്ടിന്റെ ഒരു കരട് രൂപം…”  ബ്രാൺ‌ഡ്ട് ഹാസ്യരൂപേണ പറഞ്ഞു. “എങ്കിലും അത്യാവശ്യത്തിന് ഇത് മതി… ഇത് ശരീരത്തിൽ ബന്ധിച്ച് മുകളിൽ നിന്ന് ചാടുക…  നിലത്ത് ശക്തിയായി പതിക്കാതിരിക്കാൻ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് കുറച്ച് പേർ കയറിന്റെ മറുഭാഗത്ത് പിടിച്ചു നില്പുണ്ടായിരിക്കും… ആരാണ് ആദ്യം…?”

“ആ ബഹുമതി ഞാൻ തന്നെ കരസ്ഥമാക്കാം… ഇത് കഴിഞ്ഞിട്ട് വേറെ പല കാര്യങ്ങളും ചെയ്തുതീർക്കാനുണ്ടെനിക്ക്…” സ്റ്റെയ്നർ പറഞ്ഞു.

ഹാർനെസ്സ് ശരീരത്തിൽ ബന്ധിക്കുവാൻ റിട്ടർ അദ്ദേഹത്തെ സഹായിച്ചു. പിന്നെ ബ്രാൺ‌ഡ്ടും മറ്റു നാലുപേരും കൂടി കയറിന്റെ മറുഭാഗം മാറി മാറി താഴോട്ട് വലിച്ചു. ഹാർനെസ്സിനോട് ബന്ധിക്കപ്പെട്ട സ്റ്റെയ്നർ പതുക്കെ മുകളിലേക്ക് ഉയർന്ന് മേൽക്കൂരയുടെ അടുത്തെത്തി. അടുത്ത നിമിഷം റിട്ടർ അടയാളം കൊടുത്തതും സ്റ്റെയ്നർ താഴോട്ട് ചാടി. അതേ നിമിഷം കയറിന്റെ മറുഭാഗം അത് പിടിച്ചിരുന്ന മൂന്ന് പേരോടൊപ്പം മുകളിലേക്ക് പൊങ്ങി. ഞൊടിയിടയിൽ നിലം പതിച്ച സ്റ്റെയ്നർ മണ്ണിൽ ഒന്നുരുണ്ട് നിമിഷാർദ്ധം കൊണ്ട് ചാടിയെഴുന്നേറ്റു. കൃത്യതയാർന്ന ലാന്റിങ്ങ്.

“ഓൾ റൈറ്റ്…  അസാധാരണമായി ഒന്നുമില്ല… ഇനി ഓരോരുത്തരായി ചെയ്തോളൂ… അത് കണ്ടിട്ട് വേണം എനിക്ക് പോകാൻ…”  സ്റ്റെയ്നർ പറഞ്ഞു.

അദ്ദേഹം പിറകോട്ട് നീങ്ങി ഒരു സിഗരറ്റിന് തീ കൊളുത്തി. ആ സമയം കൊണ്ട് ന്യുമാൻ സ്വയം ഹാർനെസ്സുമായി തന്റെ ശരീരത്തെ ബന്ധിപ്പിച്ചു. അടുത്ത നിമിഷം അദ്ദേഹം മുകളിലേക്ക് കുതിക്കുന്ന കാഴ്ച്ച രോമാഞ്ചജനകമായിരുന്നു കാണികൾക്ക്. എന്നാൽ അവിടെ നിന്നും താഴേക്ക് ചാടിയ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണക്കുകൂട്ടലുകൾ പിഴച്ചു. മലർന്നടിച്ച് താഴെ മണ്ണിൽ വീണ് കിടക്കുന്ന അദ്ദേഹത്തെ കണ്ട് എല്ലാവരും ആർത്തുചിരിച്ചു.

“കണ്ടല്ലോ…?” ക്ലൂഗൽ, വെർണർ ബ്രീഗലിനോട് പറഞ്ഞു. “ഏതുനേരവും ടോർപിഡോയും ഓടിച്ചുകൊണ്ട് നടന്നാൽ ഇങ്ങനെയിരിക്കും… നമ്മുടെ ലെഫ്റ്റനന്റ് പണ്ട് പഠിച്ച കാര്യങ്ങളൊക്കെ മറന്നു പോയി…”

അടുത്തത് ബ്രാൺ‌ഡ്ടിന്റെ ഊഴമായിരുന്നു.

പ്രെസ്റ്റന്റെ ഭാവഭേദങ്ങൾ നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു സ്റ്റെയ്നർ അപ്പോൾ. ആ ഇംഗ്ലീഷുകാരന്റെ മുഖം വിളറി വെളുത്തിരിക്കുന്നു. മുഖം നിറയെ വിയർപ്പുകണങ്ങൾ. ഭയന്ന് വിറച്ചിരിക്കുകയാണ് അയാളെന്നത് വ്യക്തം.

സംഘത്തിലെ ഓരോരുത്തരായി മുകളിൽ നിന്ന് ചാടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഹേഗലിന്റെ ഊഴം വന്നതും കയറിന്റെ മറുവശത്ത് പിടിച്ചിരുന്നവരുടെ അശ്രദ്ധ മൂലം നേരെ താഴോട്ട് പതിച്ചു. സ്വയം നിയന്ത്രണമേറ്റെടുത്ത അയാൾ താഴെ കൂട്ടിയിട്ടിരുന്ന ഉരുളൻ‌കിഴങ്ങ് കൂമ്പാരത്തിലാണ് വന്ന് വീണത്. പരിക്കുകളൊന്നും കൂടാതെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ അയാൾ ചാടിയെഴുന്നേറ്റു.

അവസാനം പ്രെസ്റ്റൺന്റെ ഊഴമെത്തി. അതുവരെയുണ്ടായിരുന്ന കളിയും ചിരിയും പെട്ടെന്ന് നിന്നു.

സ്റ്റെയ്നർ ബ്രാൺ‌ഡ്ടിന് നേർക്ക് ആംഗ്യം കാണിച്ചു. “ഉയർത്തൂ അയാളെ…”

അഞ്ച് പേർ ചേർന്ന് കയറിന്റെ അറ്റം  കിണഞ്ഞ് വലിച്ചതിന്റെ ഫലമായി ആജാനുബാഹുവായ അയാൾ മുകളിലെത്തി. മേൽക്കൂരയുടെ താഴെ ജമ്പിങ്ങ് പോയിന്റിൽ നിന്ന് അയാൾ അവരെ ദയനീയമായി നോക്കി.

“ഓൾ റൈറ്റ്, ഇംഗ്ലീഷ്മാൻ… റിമെംബർ വാട്ട് ഐ റ്റോൾഡ് യൂ… ജമ്പ് വെൻ ഐ സിഗ്നൽ…”  ബ്രാൺ‌ഡ്ട് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

കയറിന്റെ അറ്റത്ത് പിടിച്ചിരിക്കുന്നവർക്ക് നിർദ്ദേശം കൊടുക്കുവാനായി അയാൾ തിരിഞ്ഞു. പെട്ടെന്ന് ബ്രീഗലിന്റെ മുറവിളി കേട്ട് മുകളിലേക്ക് നോക്കിയ അയാൾ കണ്ടത് താഴേക്ക് പതിക്കുന്ന പ്രെസ്റ്റണെയാണ്.  ഞൊടിയിടയിൽ ഓടിയെത്തിയ റിട്ടർ ന്യുമാൻ കയറിൽ പിടിച്ച് തൂങ്ങി. നിലത്ത് നിന്നും ഏതാണ്ട് മൂന്നടിയോളം ഉയരത്തിൽ എത്തി പതനം നിലച്ച അയാൾ ഒരു പെൻഡുലം കണക്കെ കയറിന്റെ അറ്റത്ത് ആടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. തല കീഴായി കൈകൾ ഇരുവശങ്ങളിലേക്കും തൂങ്ങിയ നിലയിലായിരുന്നു അയാൾ.

അയാളുടെ ദേഹത്ത് പിടിച്ച് ആട്ടം നിർത്തി ബ്രാൺ‌ഡ്ട് മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.

“ബോധക്ഷയമാണ്…”

“എന്നാണ് എനിക്കും തോന്നുന്നത്…” സ്റ്റെയ്നർ പറഞ്ഞു.

“ഇയാളെ എന്ത് ചെയ്യണം, ഹെർ ഓബർസ്റ്റ്…?” റിട്ടർ ന്യുമാൻ ചോദിച്ചു.

“ബോധം വന്നതിന് ശേഷം വീണ്ടും ചാടിക്കുക… തൃപ്തികരമാണെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് ബോധ്യം വരുന്നത് വരെ… അല്ലെങ്കിൽ അയാളുടെ കാൽ ഒടിയുന്നത് വരെ… ക്യാരി ഓൺ പ്ലീസ്…”

അവർക്ക് അഭിവാദനം നൽകിയിട്ട് തിരിഞ്ഞ് അദ്ദേഹം പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കം ഇവിടെ...