ഈഗിൾ ഹാസ് ലാന്റഡ് – 97

മേശമേൽ നിവർത്തിയിട്ടിട്ടുള്ള ആ പ്രദേശത്തിന്റെ ഭൂപടം സൂക്ഷ്മമായി പരിശോധിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് ഡെവ്‌ലിനും സ്റ്റെയ്നറും ജോവന്നയും.

“ഇതാ… ഇവിടെ… സെന്റ് മേരീസ് ചർച്ചിന് പിറകിലുള്ള ഈ പുൽ‌മേടുകൾ… ദേവാലയത്തിന്റെ അധീനതയിലുള്ളതാണവ. ഈ കാണുന്ന ധാന്യപ്പുരയും… ഇപ്പോൾ അത് ഒഴിഞ്ഞ് കിടക്കുകയാണ്…”  ഡെവ്‌ലിൻ പറഞ്ഞു.

“നാളെ നിങ്ങൾ അങ്ങോട്ട് മാറുന്നു…” ജോവന്ന പറഞ്ഞു. “ഫാദർ വെറേക്കറെ പോയി കണ്ടിട്ട് നിങ്ങൾ സൈനിക പരിശീലനത്തിനായി എത്തിയതാണെന്നും രാത്രി ആ ധാന്യപ്പുരയിൽ തങ്ങുവാനുള്ള അനുവാദം വേണമെന്നും അദ്ദേഹത്തോട് പറയണം…”

“അദ്ദേഹം അതിന് സമ്മതിക്കുമെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് ഉറപ്പുണ്ടോ…?”  സ്റ്റെയ്നർ ചോദിച്ചു.

ജോവന്ന ഗ്രേ തല കുലുക്കി.  “യാതൊരു സംശയവുമില്ല അക്കാര്യത്തിൽ… ഇത്തരം സൈനിക പരിശീലനം ഇടക്കിടെ ഉണ്ടാവാറുള്ളതാണിവിടെ… പെട്ടെന്നൊരു നാൾ അവർ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത് കാണാം… പരിശീലനവും മാർച്ച് പാസ്റ്റും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് മറ്റൊരു നാൾ അപ്രത്യക്ഷമാകുകയും ചെയ്യും… അവർ ആരാണെന്നോ എവിടെ നിന്നാണെന്നോ പറയാറുമില്ല, ആരും ചോദിക്കാറുമില്ല… ഒമ്പത് മാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഇവിടെ ഒരു ചെക്കോസ്ലോവോക്ക്യൻ യൂണിറ്റ് പരിശീലനത്തിനായി എത്തിയിരുന്നു… അവരുടെ ഓഫീസേഴ്സിനു പോലും ഒന്നോ രണ്ടോ വാക്കുകൾ മാത്രമേ ഇംഗ്ലീഷിൽ അറിയാമായിരുന്നുള്ളൂ…”

“മറ്റൊരു കാര്യം… ഈ ഫാദർ വെറേക്കറും ഒരു പാരാട്രൂപ്പർ ആയിരുന്നു… ടുണീഷ്യയിൽ…” ഡെവ്‌ലിൻ കൂട്ടിച്ചേർത്തു. “അതുകൊണ്ട് പാരാട്രൂപ്പേഴ്സിനോട് അദ്ദേഹത്തിനൊരു പ്രത്യേക മമത കാണുമെന്നതുറപ്പാണ്…”

“അനുകൂലമായ ഘടകങ്ങൾ ഇനിയുമുണ്ട്…” ജോവന്ന പറഞ്ഞു. “പ്രധാനമന്ത്രി വാരാന്ത്യം ചെലവഴിക്കാനായി സ്റ്റഡ്‌ലി ഗ്രേഞ്ചിൽ എത്തുന്ന കാര്യം അദ്ദേഹത്തിനറിയാം… അത് നാം ശരിക്കും മുതലാക്കുന്നു…  കഴിഞ്ഞയാഴ്ച്ച ഒരു ദിവസം മദ്യലഹരിയിലാണ് സർ ഹെൻ‌ട്രിയുടെ വായിൽ നിന്നും ആ രഹസ്യം വഴുതിവീണത്... പക്ഷേ, ഒരു വികാരി എന്ന നിലയിൽ ഫാദർ വെറേക്കർ ആ രഹസ്യം ഒരു രഹസ്യമായിത്തന്നെ സൂക്ഷിക്കുമെന്നതിൽ യാതൊരു സംശയവുമില്ല… പ്രധാനമന്ത്രി വന്ന് തിരികെ പോയതിന് ശേഷമല്ലാതെ  സ്വന്തം സഹോദരിയോട് പോലും അക്കാര്യം അദ്ദേഹം പറയാൻ പോകുന്നില്ല…”

“പക്ഷേ, അത് നമുക്ക് എങ്ങനെ സഹായകരമാകുമെന്നാണ് പറയുന്നത്..?” സ്റ്റെയ്നർ ആരാഞ്ഞു.

“വളരെ ലളിതം…” ഡെവ്‌ലിൻ പറഞ്ഞു. “വാരാന്ത്യത്തിൽ നടക്കുന്ന സൈനിക പരിശീലനത്തിനായി എത്തിയതാണെന്ന് നിങ്ങൾ ഫാദർ വെറേക്കറിനോട് പറയുന്നു… സാധാരണ നിലയിൽ അദ്ദേഹം അത് മുഖവിലക്ക് എടുക്കും… പക്ഷേ, ഇത്തവണ ഒരു പ്രത്യേകതകൂടിയുണ്ട്… വിൻസ്റ്റൺ ചർച്ചിലിന്റെ രഹസ്യ സന്ദർശനത്തെക്കുറിച്ച് ബോധവാനാണദ്ദേഹം… അപ്പോൾ ഈ പാരാട്രൂപ്പ് സംഘത്തിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യം എന്തായിട്ടായിരിക്കും അദ്ദേഹം വിലയിരുത്തുക…?”

“ഒഫ് കോഴ്സ്… സ്പെഷൽ സെക്യൂരിറ്റി…” സ്റ്റെയ്നർ സമ്മതിച്ചു.

“എക്സാക്റ്റ്ലി…” ജോവന്ന ഗ്രേ തലകുലുക്കി. “മറ്റൊന്ന്… സർ ഹെൻ‌ട്രി പ്രധാനമന്ത്രിക്ക് നാളെ രാത്രി ഒരു അത്താഴവിരുന്ന് നൽകുന്നുണ്ട്...”  അടുത്തനിമിഷം ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചിട്ട് അവർ തിരുത്തി. “സോറി… ഇന്ന് രാത്രി… ഏഴരയ്ക്കും എട്ടിനും ഇടയിലായി… ഡിന്നറിന് എനിക്കും ക്ഷണം ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്… ഞാൻ പോകുന്നുമുണ്ട്… പക്ഷേ, അവിടെ ചെന്നിട്ട് എന്തെങ്കിലും ഒഴിവുകഴിവുകൾ പറഞ്ഞ് തിരിച്ച് പോരും… നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടി ആണെന്നോ, WVS ൽ നിന്ന് എമർജൻസി കോൾ വന്നുവെന്നോ മറ്റോ പറഞ്ഞിട്ട്… ഇതിനു് മുമ്പും അങ്ങനെ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്… അതിനാൽ സർ ഹെൻ‌ട്രിയും പത്നിയും അതിന് തടസ്സം പറയില്ല… അതിനാൽ സ്റ്റഡ്ലി ഗ്രേഞ്ചിന്റെ പരിസരത്ത് തന്നെ നിലയുറപ്പിച്ചുകൊണ്ട് നമുക്ക് പരസ്പരം ബന്ധപ്പെടുവാൻ സാധിക്കും… അവിടെ എന്താണ് നടക്കുന്നതെന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള വ്യക്തമായ ചിത്രം നിങ്ങൾക്ക് നൽകുവാൻ എനിക്ക് സാധിക്കും…”

“എക്സലന്റ്… നിമിഷം ചെല്ലും തോറും എല്ലാം വളരെ എളുപ്പമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നൊരു തോന്നൽ…” സ്റ്റെയ്നർ പറഞ്ഞു.

 “എന്നാൽ ശരി… ഞാനിറങ്ങട്ടെ…” ജോവന്ന ഗ്രേ പറഞ്ഞു.

ഡെവ്‌ലിൻ എടുത്തുകൊണ്ടുവന്ന ജോവന്നയുടെ കോട്ട് സ്റ്റെയ്നർ ഏറ്റുവാങ്ങിയിട്ട് ആചാരപൂർവ്വം അവർക്കുവേണ്ടി തുറന്ന് പിടിച്ചു.  “പാതിരാത്രി കഴിഞ്ഞ ഈ നേരത്ത് തനിയേ കാറോടിച്ച് തിരികെ പോകുന്നതിൽ അപകടമൊന്നുമില്ലല്ലോ…?”

“ഗുഡ് ഹെവൻസ്, നോ...” അവർ മന്ദഹസിച്ചു.  “WVS മോട്ടോർ പൂളിലെ ഒരംഗമാണ് ഞാൻ… അതുകൊണ്ടാണ് കാറോടിക്കാനുള്ള അനുവാദം തന്നെ എനിക്ക് ലഭിച്ചിരിക്കുന്നത്… മാത്രമല്ല, ഈ ഗ്രാമത്തിലും പരിസരത്തിലും ആർക്കെങ്കിലും അടിയന്തിര സേവനം ആവശ്യമായി വരികയാണെങ്കിൽ അത് നൽകേണ്ട ചുമതലയും എനിക്കാണ്… അത്യാസന്ന നിലയിലുള്ള രോഗികളെയുംകൊണ്ട് പലപ്പോഴും രാത്രിയുടെ അന്ത്യയാമങ്ങളിൽ ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകേണ്ടിവരാറുമുണ്ട്… അതിനാൽ തന്നെ നാട്ടുകാർ അതിലൊന്നും ഒരു അസ്വാഭാവികതയും കാണാൻ പോകുന്നില്ല…”

കതക് തുറന്ന് റിട്ടർ ന്യുമാൻ കടന്നു വന്നു. കാമൂഫ്ലാഷ് യൂണിഫോമിലായിരുന്നു അയാളപ്പോൾ. ചുവന്ന വൂളൻ ക്യാപ്പിൽ SAS വിംഗ്സ് ബാഡ്ജ് കുത്തിയിരിക്കുന്നു.

“എല്ലാം ഓ.കെ അല്ലേ അവിടെ…?” സ്റ്റെയ്നർ ആരാഞ്ഞു.

റിട്ടർ തലകുലുക്കി. “എല്ലാവരും ഉറങ്ങാൻ കിടന്നു കഴിഞ്ഞു… ഒരേയൊരു വിഷമം മാത്രം… ഒറ്റ സിഗരറ്റ് പോലുമില്ല…”

“ഇപ്പോഴാണ് പിടികിട്ടിയത്… എന്തോ മറന്നല്ലോ എന്നോർത്ത് വിഷമിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ… കാറിനുള്ളിൽ വച്ചിട്ടാണ് ഞാൻ വന്നത്…” ജോവന്ന ഗ്രേ ധൃതിയിൽ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ് തിരികെയെത്തിയ അവർ രണ്ട് കാർട്ടൺ പ്ലെയേഴ്സ് സിഗരറ്റ് മേശമേൽ വച്ചു. ഇരുപതിന്റെ പാക്കറ്റുകളിലായി അഞ്ഞൂറ് സിഗരറ്റുകളായിരുന്നു ഓരോ കാർട്ടണുകളിലും.

“എന്റെ പരിശുദ്ധ മാതാവേ...!!”  ഡെവ്‌ലിൻ വായ് പൊളിച്ചു പോയി. “ഇന്നത്തെ കാലത്ത് സ്വർണ്ണത്തിന്റെ വിലയുണ്ട് ഇതിന്…  എവിടെ നിന്ന് സംഘടിപ്പിച്ചു ഇത്രയും…?”

“WVS സ്റ്റോറിൽ നിന്നും… നിങ്ങൾക്കറിയുമോ… മോഷണവും ഇപ്പോൾ എന്റെ നേട്ടങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ ഇടം പിടിച്ചിരിക്കുന്നു…” അവർ പുഞ്ചിരിച്ചു. “ജെന്റ്‌ൽ‌മെൻ… എനിക്ക് പോകേണ്ട സമയം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു… അപ്പോൾ നാളെ കാണാം… നിങ്ങൾ ഗ്രാമത്തിൽ ഇറങ്ങിക്കഴിയുമ്പോൾ തികച്ചും യാദൃച്ഛികമായി… ഓ.കെ…?”

സ്റ്റെയ്നറും റിട്ടർ ന്യുമാനും അവരെ സല്യൂട്ട് ചെയ്തു. ഡെവ്‌ലിൻ അവരെ കാറിന്നരികിലേക്ക് നയിച്ചു. അവരെ യാത്രയാക്കി തിരികെയെത്തിയപ്പോഴേക്കും സ്റ്റെയ്നറും ന്യുമാനും കൂടി കാർട്ടണുകളിലൊന്ന് തുറന്ന് സിഗരറ്റിന് തീ കൊളുത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

“ഇതിൽ നിന്ന് കുറച്ച് പാക്കറ്റുകൾ ഞാനും എടുക്കുന്നു…” ഡെവ്‌ലിൻ പറഞ്ഞു.

സ്റ്റെയ്നർ ഡെവ്‌ലിന്റെ ചുണ്ടത്തെ സിഗരറ്റിന് തീകൊളുത്തിക്കൊടുത്തു. “മിസ്സിസ് ഗ്രേ ഈസ് എ റിമാർക്കബിൾ വുമൺ… ബൈ ദി വേ… അവിടെ ആരെയാണ് ചാർജ്ജ് ഏൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് റിട്ടർ…? പ്രെസ്റ്റണെയോ അതോ ബ്രാൺ‌ഡ്ടിനെയോ…?”

ആ നിമിഷം കതകിൽ ആരോ തട്ടിയ ശബ്ദം കേട്ട് അവർ തിരിഞ്ഞു. പ്രെസ്റ്റൺ ആയിരുന്നു അത്. കാമുഫ്ലാഷ് ജമ്പ് ജാക്കറ്റും അരയിലെ ബെൽറ്റിൽ ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന റിവോൾവറും ഇടത് കണ്ണിന് നേരേ ചരിച്ച് വച്ചിരിക്കുന്ന ചുവന്ന വൂളൻ ക്യാപ്പും എല്ലാം ചേർന്നപ്പോൾ അയാളുടെ രൂപം മറ്റെന്നത്തേക്കാളും ആകർഷണീയമായിരുന്നു.

“ഓ, യെസ്… ഐ ലൈക്ക് ഇറ്റ്… വെരി ഡാഷിങ്ങ്…” ഡെവ്‌ലിൻ പറഞ്ഞു. “ഹൌ ആർ യൂ മൈ ഓൾഡ് സൺ…? ജന്മദേശത്ത് കാൽ കുത്തിയപ്പോൾ എങ്ങനെയുണ്ട്…? നല്ല സുഖം തോന്നുന്നോ…?” പരിഹാസധ്വനിയോടെ ഡെവ്‌ലിൻ ചോദിച്ചു.

ബെർലിനിൽ വച്ച് ഇരുവരും തമ്മിലുണ്ടായ കയ്യാങ്കളിയാണ് പെട്ടെന്ന് പ്രെസ്റ്റൺ‌ന്റെ മനസ്സിലേക്ക് തികട്ടിക്കയറി വന്നത്.  ഡെവ്‌ലിനെ തന്റെ ഷൂവിനടിയിലിട്ട് ചവിട്ടിയരക്കുവാനുള്ള ദ്വേഷ്യം തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു പ്രെസ്റ്റണ്.

“ഡെവ്‌ലിൻ… ബെർലിനിൽ വച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ പ്രകടനം ഒട്ടും രസിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല എനിക്ക്… അത്ര പോലും രസിക്കുന്നില്ല ഇപ്പോഴത്തെ ഈ പ്രകടനവും… അതുകൊണ്ട് വേറെ എന്തെങ്കിലും കാര്യത്തിലേക്ക് നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ വഴി തിരിച്ച് വിട്ടാൽ വളരെ ഉപകാരമായിരുന്നു…” പ്രെസ്റ്റണും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല.

“ദൈവം രക്ഷിക്കട്ടെ…” അത്ഭുതഭാവത്തിൽ ഡെവ്‌ലിൻ പറഞ്ഞു. “ഇവൻ ആരാണെന്നാണ് ഇവന്റെ വിചാരം…?”

“എനി ഫർദർ ഓർഡേഴ്സ്, സർ…?” പ്രെസ്റ്റൺ സ്റ്റെയ്നറുടെ നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു.

മേശപ്പുറത്ത് നിന്നും സിഗരറ്റ് കാർട്ടണുകളെടുത്ത് സ്റ്റെയ്നർ അയാളുടെ കൈകളിൽ വച്ചുകൊടുത്തു. “ഇതാ… ഇത് അവിടെ കൊണ്ട് ചെന്ന് കൊടുക്കൂ…”

“അങ്ങനെയെങ്കിലും അവർക്ക് നിന്നോട് അല്പം ഇഷ്ടം തോന്നട്ടെ…” ഡെവ്‌ലിൻ വീണ്ടും അയാളെ പ്രകോപിപ്പിക്കാൻ നോക്കി.

ഡെവ്‌ലിനെ അവഗണിച്ച് അയാൾ സിഗരറ്റ് കാർട്ടണുകൾ ഇടതുകൈയാൽ ദേഹത്തോട് ചേർത്ത് പിടിച്ച് സ്റ്റെയ്നറെ സല്യൂട്ട് ചെയ്തു.  “വെരി വെൽ സർ…”

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...