ഈഗിൾ ഹാസ് ലാന്റഡ് – 100

തലേന്ന് രാത്രിയിലെ പാരച്യൂട്ട് ലാന്റിങ്ങിന്റെ അടയാളങ്ങൾ വേലിയേറ്റം മായ്ച്ച് കളഞ്ഞു എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തുന്നതിന് വേണ്ടി പുലർച്ചെ തന്നെ ഡെവ്‌ലിൻ ബീച്ചിലെത്തി നിരീക്ഷിച്ചിട്ട് പോയിരുന്നു. പിന്നീട് ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റിന് ശേഷം സ്റ്റെയ്നറെയും കൂട്ടി വീണ്ടും ഒരു വട്ടം കൂടി അദ്ദേഹം അവിടെയെത്തി. രാത്രിയിൽ ചർച്ചിലിനെ കിഡ്നാപ്പ് ചെയ്തതിന് ശേഷം E-ബോട്ടിൽ കൊണ്ടുപോകാനുള്ള പിക്ക് അപ്പ് ഏരിയയും പോയിന്റും മൂടൽ മഞ്ഞിനുള്ളിലൂടെ അവ്യക്തമായിട്ടാണെങ്കിലും അവർ കണ്ട് വിലയിരുത്തി. എല്ലാം തൃപ്തികരമാണെന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തി മടങ്ങുന്ന വഴിയിൽ കോട്ടേജിന് ഏതാണ്ട് മുപ്പത് വാര അടുത്ത് എത്തിയപ്പോഴാണ് ചുമലിൽ ഒരു പെൺകുട്ടിയെയും വഹിച്ചുകൊണ്ട് പ്രെസ്റ്റൺ ഈറ്റക്കാടുകൾക്കുള്ളിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വരുന്നത് കണ്ടത്.

“ഇതെന്താ സംഭവം…? ആരാണവൾ…?”  സ്റ്റെയ്നർ ആരാഞ്ഞു.

“ഇത് മോളി പ്രിയോർ ആണല്ലോ…! ഞാൻ നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ച പെൺകുട്ടി…”

ഡെവ്‌ലിൻ അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞു. കോട്ടേജിന്റെ മുറ്റത്ത് ഇരുവരും എത്തിയത് ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.

“ഡാം‌ൻ യൂ…! അവളെ താഴെയിറക്കാനാണ് പറഞ്ഞത്…”  ഡെവ്‌ലിൻ അലറി.

പ്രെസ്റ്റൺ തിരിഞ്ഞ് അദ്ദേഹത്തെ ഒന്ന് നോക്കി. “ഐ ഡോണ്ട് ടേക്ക് ഓർഡേഴ്സ് ഫ്രം യൂ…”

ഡെവ്‌ലിന് തൊട്ട് പിന്നിൽ ഓടിയെത്തിയ സ്റ്റെയ്നർ പക്ഷേ, കാര്യം ഏറ്റെടുത്തു.

“ലെഫ്റ്റനന്റ് പ്രെസ്റ്റൺ…!” അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വരത്തിന് ഉരുക്കിന്റെ ഗാംഭീര്യമുണ്ടായിരുന്നു. “യൂ വിൽ റിലീസ് ദി ലേഡി നൌ…!”

ഒന്ന് സംശയിച്ചിട്ട് മനസ്സില്ലാ മനസോടെ അയാൾ മോളിയെ താഴെയിറക്കി. നിലത്ത് കാൽ കുത്തിയതും മോളി കൈ വീശി പ്രെസ്റ്റൺ‌ന്റെ മുഖത്ത് ആഞ്ഞൊരടി കൊടുത്തു.

“ഇനി നീ ആരെയും കയറിപ്പിടിക്കാൻ പാടില്ല… യൂ ബഗ്ഗർ…” അവൾ ഒച്ചയെടുത്തു.

പെട്ടെന്ന് ധാന്യപ്പുരയുടെ ഉള്ളിൽ നിന്നും ഉത്ഭവിച്ച പൊട്ടിച്ചിരി കേട്ട് അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ആകാംക്ഷയോടെ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന കുറേ ചെറുപ്പക്കാരെയാണ് അവൾ കണ്ടത്. അവർക്ക് പിന്നിൽ നിർത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന ആർമി ട്രക്കും മെഷീൺ ഗൺ മൌണ്ട് ചെയ്ത ജീപ്പും തുറന്ന് കിടക്കുന്ന വാതിലിലൂടെ അവൾ കണ്ടു.

പ്രെസ്റ്റണെ തള്ളി മാറ്റി ഡെവ്‌ലിൻ മോളിയുടെ അരികിലെത്തി.

“ആർ യൂ ഓൾ റൈറ്റ് മോളീ…?”

“ലിയാം… എന്തൊക്കെയാണിത്…? എന്താണിവിടെ സംഭവിക്കുന്നത്…?” ആശ്ചര്യത്തോടെ അവൾ ചോദിച്ചു.

എന്നാൽ സ്റ്റെയ്നർ അതിവിദഗ്ദ്ധമായി ആ സന്ദർഭം കൈകാര്യം ചെയ്തു.

“ലെഫ്റ്റനന്റ് പ്രെസ്റ്റൺ… നിങ്ങൾ ഈ യുവതിയോട് മാപ്പ് പറയുന്നു… ഈ നിമിഷം…” സ്റ്റെയ്നർ കടുത്ത സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.

അത് കാര്യമാക്കാതെ നിസ്സംഗനായി നിന്ന പ്രെസ്റ്റണെ നോക്കി അദ്ദേഹം അലറി. “ഈ നിമിഷം, ലെഫ്റ്റനന്റ്…!”

“ചെയ്ത തെറ്റിന് മാപ്പ്, മാഡം…” ഞൊടിയിടയിൽ അറ്റൻഷനായി നിന്നിട്ട് പ്രെസ്റ്റൺ മൊഴിഞ്ഞു. അല്പമൊരു പരിഹാസ ധ്വനി അതിൽ അടങ്ങിയിരുന്നുവെങ്കിലും പിന്നെയൊന്നും ഉരിയാടാതെ അയാൾ ധാന്യപ്പുരയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറിപ്പോയി.

“ഈ ദൌർഭാഗ്യ സംഭവത്തിൽ ഞാൻ വളരെയധികം ഖേദിക്കുന്നു മിസ്…” അവളെ അഭിവാദ്യം ചെയ്ത് സ്റ്റെയ്നർ പറഞ്ഞു.

മോളീ… ദിസ് ഈസ് കേണൽ കാർട്ടർ…” ഡെവ്‌ലിൻ സ്റ്റെയ്നറെ അവൾക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി.

“ഓഫ് ദി പോളിഷ് ഇൻഡിപെൻഡന്റ് പാരച്യൂട്ട് സ്ക്വാഡ്രൺ…” സ്റ്റെയ്നർ പൂരിപ്പിച്ചു.  “തന്ത്രപ്രധാനമായ ഫീൽഡ് ട്രെയ്‌നിങ്ങിനായി എത്തിയതാണ് ഞങ്ങൾ ഈ പ്രദേശത്ത്… സുരക്ഷയുടെ കാര്യത്തിൽ പലപ്പോഴും ഇത് പോലെ ആരാണെന്ന് ഒന്നും നോക്കാതെ പെരുമാറുന്നത് പ്രെസ്റ്റൺ‌ന്റെ ഒരു രീതിയാണ്…”

“പക്ഷേ, ലിയാം…”  അവളുടെ ആശ്ചര്യം അങ്ങേയറ്റം എത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

ഡെവ്‌ലിൻ അവളുടെ കരം കവർന്നു. “ഇപ്പോൾ നീ എന്റെ കൂടെ വരൂ… കുതിരപ്പുറത്ത് കയറാൻ ഞാൻ സഹായിക്കാം…” അല്പമകലെ പുല്ല് മേഞ്ഞ് കൊണ്ടിരുന്ന കുതിരയുടെ അടുത്തേക്ക് അവളെ നയിച്ചു.

“നീ എന്താണ് ചെയ്തതെന്ന് അറിയുമോ നിനക്ക്…?” അദ്ദേഹം അവളെ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ ശകാരിച്ചു. “ഉച്ച കഴിഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ വിളിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നതല്ലേ നിന്നോട്…? നിന്നെ സംബന്ധിക്കാത്ത കാര്യങ്ങളിൽ തലയിടുന്ന ഈ സ്വഭാവം എന്നാണ് നീ മാറ്റുക…?”

“പക്ഷേ… എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നില്ല ലിയാം…  പാരാട്രൂപ്പേഴ്സ്… ഇവിടെ… പിന്നെ നിങ്ങൾ പെയ്ന്റ് ചെയ്ത ആ ട്രക്കും ജീപ്പും ഒക്കെക്കൂടി…”

അദ്ദേഹം അവളുടെ കൈകളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു.  “അതീവ സുരക്ഷയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളാണ് മോളീ… കേണൽ പറഞ്ഞത് നീ ശ്രദ്ധിച്ചില്ലേ…? ആ ലെഫ്റ്റനന്റ് അങ്ങനെ പെരുമാറിയത് എന്ത് കൊണ്ടാണെന്നാണ് നീ വിചാരിച്ചത്…? അവരുടെ ഈ വരവിന് ഒരു പ്രത്യേക കാരണമുണ്ട്… അവർ പോയിക്കഴിയുമ്പോൾ നിനക്കത് മനസ്സിലാകും… പക്ഷേ, തൽക്കാലം അത് അതീവ രഹസ്യമാണെന്ന് മാത്രം അറിയുക… അവരെ ഇവിടെ കണ്ട കാര്യം ഒരൊറ്റ ജീവിയോട് പോലും മിണ്ടിപ്പോകരുത്… എന്നോട് സ്നേഹമുണ്ടെങ്കിൽ നീയെനിക്ക് വാക്ക് തരണം…”

അവൾ അദ്ദേഹത്തെ നിർന്നിമേഷയായി നോക്കി. അവൾക്ക് ഏതാണ്ട് എല്ലാം പിടി കിട്ടി കഴിഞ്ഞത് പോലെ തോന്നിച്ചു.

“എനിക്കെല്ലാം മനസ്സിലാവുന്നു ഇപ്പോ‍ൾ… നിങ്ങൾ ഇക്കാലമത്രയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന കാര്യങ്ങൾ… രാത്രിയിലെ യാത്രകൾ… ഞാൻ വിചാരിച്ചിരുന്നത് ബ്ലാക്ക് മാർക്കറ്റുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളായിരുന്നുവെന്നാണ്… അങ്ങനെ ചിന്തിക്കുവാൻ നിങ്ങളെന്നെ അനുവദിക്കുകയും ചെയ്തു… പക്ഷേ, എനിക്ക് തെറ്റിപ്പോയി… നിങ്ങൾ ഇപ്പോഴും ആർമിയിലാണ് അല്ലേ…? അതല്ലേ സത്യം…?”

“ശരിയാണ്… അല്ലെന്ന് പറയാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല…” ഡെവ്‌ലിൻ പറഞ്ഞതിൽ അല്പം വാസ്തവം ഇല്ലാതിരുന്നില്ല.

അവളുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി. “ഓ, ലിയാം… എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം… സിൽക്ക് സ്റ്റോക്കിങ്ങ്സും വിലകൂടിയ മദ്യവും കരിഞ്ചന്തയിൽ നിന്നും സംഘടിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കള്ളക്കടത്തുകാ‍രനാണ് നിങ്ങളെന്ന് വിചാരിച്ചു പോയി ഞാൻ…”

ഡെവ്‌ലിൻ ആശ്വാസത്തോടെ ഒരു ദീർഘശ്വാസം എടുത്തിട്ട് ബുദ്ധിമുട്ടി പുഞ്ചിരി മുഖത്ത് വരുത്തി. “ക്ഷമിക്കുന്ന കാര്യം തീർച്ചയായും പരിഗണിക്കാം… ഇപ്പോൾ നല്ല കുട്ടിയായി വീട്ടിൽ പോയി ഞാൻ വിളിക്കുന്നത് വരെ കാത്തിരിക്കൂ… എത്ര വൈകിയാലും ശരി…”

“തീർച്ചയായും ലിയാം… തീർച്ചയായും ഞാൻ കാത്തിരിക്കും…”

അവൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിൻ‌കഴുത്തിൽ കൈ ചുറ്റി തന്നോടടുപ്പിച്ച് ഗാഢമായി ഒരു ചുംബനം നൽകിയിട്ട് കുതിരയുടെ പുറത്ത് കയറി.

“ഓർമ്മയുണ്ടല്ലോ… ഇക്കാര്യത്തെക്കുറിച്ച് ആരോടും ഒരക്ഷരവും മിണ്ടിപ്പോകരുത്…” ഡെവ്‌ലിൻ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.

“തീർച്ചയായും നിങ്ങൾക്കെന്നെ വിശ്വസിക്കാം അക്കാര്യത്തിൽ…” കുതിരയുടെ അടിവയറ്റിൽ തന്റെ ഷൂവിന്റെ മുന കൊണ്ട് പതുക്കെ തട്ടി ഈറ്റക്കാടുകൾക്കിടയിലൂടെ മോളി അതിവേഗം ഓടിച്ചു പോയി.

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...